Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

facebook



Η θύμηση κάνει κύκλους. Στους κήπους σου.
Στη χάση τώρα!
Η θύμηση κάνει κύκλους.
Σε facebook αναρτήθηκαν φωτογραφίες μας με πανσέληνο στη λίμνη Πλαστήρα.
Στη γέμιση τώρα!
Η θύμηση κάνει κύκλους σε υγρά τοπία.
Η πληρότητα διαρκεί μια στιγμή.
Στο καταφύγιο....
...από την ώρα που μπήκα ένιωθα, την άγνωστη ως εκείνη τη στιγμή Μάγια, το τετράχρονο κοριτσάκι νεαρού ζευγαριού, να με παρατηρεί ασταμάτητα. Φορούσα εκείνο το, σχεδόν πια με συρραπτικό στερεωμένο στο κεφάλι μου, σκουφάκι. Πως το έλεγε ο Λογοθέτης; Φοράω καπέλο για να περιορίζω τη σκέψη μου; Ε, κάπως έτσι λοιπόν. Η Μάγια παίρνει φόρα και με πλησιάζει.
-Είσαι ε-ξωτικούλι;…Το ¨ε¨ μου έφερε γέλιο και το ¨ξωτικούλι¨…τον κόσμο μου.
-Ναι, της απαντάω.
Δεν χρειάστηκαν πολλά. Aπό τον γύψο μου έβγαλα μαγικά φιλιά, που κάναν σάλτα και σούζες περνώντας ξυστά απ΄ τους ¨ενήλικες¨, ξυστά δίπλα από τη φωτιά στο τζάκι, χοροπηδούσαν στο πάτωμα, φτάνανε στο ταβάνι, ξανά και ξανά για να καταλήξουν στο μάγουλο της μικρής Μάγια.
Για πέντε μέρες, όσο η εκδρομή στο καταφύγιο, μεταξύ μαγικών φίλτρων που τρώγαμε και τις μυστικές γαργαλοσπηλιές μας στο χιόνι και στις ντουλάπες, παρακολουθούσαμε εκστασιασμένες την πορεία των φιλιών. Έπειτα, για να το επαναλάβουμε, τα βγάζαμε προσεχτικά από τα μάγουλα… μην μας ξεφύγουν… πάλι στο γύψο…και καινούργιος γύρος. Μέχρι που εξαντλήθηκαν…τα φιλιά.

Εξαντλήθηκα! Ναι, ακόμα δεν έβγαλα τον γύψο. Είμαι στην έκτη βδομάδα. Δύσκολη υπόθεση ο σπασμένος καρπός. Καρποί ! Αργούν πολύ ακόμα σ' αυτά τα υψόμετρα. Κατάβαση. Θα πάρω θάλασσα...
Απ΄ το πρωί σήμερα πηγαινοέρχομαι μια στην πρύμη μια στην πλώρη. Ανυπόμονη να απλώσει το δίχτυ του το φεγγάρι. Να πιαστώ. Ας πιαστώ. Λαχανιάζω…ανάμεσα στα περασμένα και τα μελλούμενα. Εξαντλήθηκα! Χάρτινη σαν τις φωτογραφίες η θύμηση. Την ψαλιδίζω στα απειροελάχιστα κομμάτια της. Τη θύμηση. Να την σκορπίσω… στη στιγμή. Θα καθίσω στην πλώρη, ακίνητη…και θα σε περιμένω. Μα όχι!! Στο ίδιο δίχτυ θα πέσω πάλι! Να κομματιαστώ σε στιγμές, λέω …και θα σκορπίσω στη θάλασσα…σε αλάτι και νερό…κάθαρση!
Σε facebook αναρτήθηκαν αποθηκευμένες στιγμές από την εκδρομή μας. Κρατάω μόνο μία. Την μοναδική που δεν υπάρχεις. Αυτή τη στιγμή κρατώ…αυτή τη στιγμή!

Θα νοτίσω για λίγο ακόμα στην επιφάνεια κι άκοπα θα με τραβήξει ο βυθός μου. Στον υγρό παράδεισο των Νηρηίδων. Εκεί θα με βρεις. Στη στιγμή. Να χορεύω. Θα με αναγνωρίσεις. Όπως η μικρή Μάγια.

7 σχόλια:

BOSKO είπε...

καλημέρα! Φαίνεται ο κόσμος των παιδιών ταιριάζει περισσότερο στη γυναικεία ψυχοσύνθεση.Εμένα γιατί νιώθω όποτε συναντώ βρέφη ό,τι κάτι θα μου πάει στραβά;εν ολίγοις, μια χαρά είναι και τα μωρά και τα πιτσιρίκια, αλλά καλύτερα μακριά από μένα...Άδικο έχω;

maira είπε...

Μπόσκο μου, αν σου χάριζαν ένα μπαλόνι θα το έδενες στον καρπό σου να σε πάει βόλτα;
Ξέρεις ποια είναι η ουσία του μπαλονιού, που τόσο λατρεύουν τα παιδιά;
Γεμάτα αναπνοή κι εκπνοή.
Κατάλαβες τι ξέρουν αυτά;
Ξεκαρφώσου από την άσφαλτο φιλαράκο μου.
Πέρνα το βράδυ...κερνάω μπαλόνια!

BOSKO είπε...

"Αφήστε τα παιδιά να έρθουν σε μένα, σ' αυτά ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών"...τάδε έφη Jesus Christ Superstar! Καλά, καλά, μ' έριξες,αφού το ξέρεις,πάντα υποτάσσομαι στην έντονη ποιητικότητα σου!

Ανώνυμος είπε...

τι ωραια φωτογραφια!!
εξωτικη!!
********************

Ανώνυμος είπε...

εγω ειμαι ο/η ανωνυμος....
ξεχασα να βαλω το ψευδωνυμο μου!!
και παλι xxxxxxxxxxxxxxx

maira είπε...

Όπως βλέπεις το μπλοκοσπιτάκι μου
το κοσμούν και κάποιες ζωγραφιές σου....σαν στο σπίτι μου !!!
Να περνάς να τα λέμε.
Αύριο βγάζω τον γύψο.
Έγιαναν οι πληγές σιγά σιγά. Επιτέλους.
Πάμε για άλλα...
ή
Θάρθουν άλλα...
Όμορφα...
Το νιώθω...
ως τότε ...
θα ομορφαίνω...
να είμαι ανάλογη της περίστασης.
ε-ξωτικά φιλιά

Ανώνυμος είπε...

καλημερα κ απο εμενα!!! ο μποσκο ρωτησε κατι για τα μωρα και η μαιρα ντελ μαρ απαντησε για τα μωρα σαν κατι παραπανω να ξερει απο εμας και πως να μην ξερει αφου με γεννησε, με πηρε χουφτα πηλου και με επλασε με τα χερια χαλαρα διχως να χαθει πολυτιμο υλικο απο την πιεση στα χερια της...σ΄ευχαριστω μανουλα, ο γιος σου...