Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

αναλώσιμα






Νίσυρος, Τήλος, Σάμος….

37 σχόλια:

BOSKO είπε...

1/ Όταν το blogging γεννάει έργα τέχνης...
2/ 'Οταν ένα κείμενο πιάνει σαν τανάλια τις καρδιές όσων διαβάζουν και καταλαβαίνουν...
3/ Όταν γράφεις όχι με εξυπνακισμούς καλλιτεχνίζοντες, αλλά μόνο και μόνο για να καταθέσεις ένα κομμάτι απ' την ψυχή σου, εξορκίζοντας το κενό του χαμού και το θρήνο της απώλειας...
4/ Χαίρομαι γιατί έζησα αυτό το post εν τη γενέση του ή για την ακρίβεια τις αυθεντικές ποιητικές προθέσεις σου...
5/ Είχα σκοπό να σου γράψω κάτι άλλο, θέλοντας να αποφορτίσω το κλίμα, μα...
5/ Δάκρυσα, ρε μαλακισμένο, εγώ που βλέπω ποιητικίζοντα κείμενα στο διαδίκτυο και την κάνω με ελαφρά...
και
6/ Τα υπόλοιπα από κοντά, τα δυο μας!

candyblue είπε...

Σα να έγινες πιο ανθρώπινη ξαφνικά.
Σαν μετά από καιρό να ακούω την αληθινή Μαρία.
Δεν υπάρχουν λόγια. Το ξέρεις.
Να πας και να κάνεις την σπονδή σου πάνω της.



Όταν γυρίσεις ρίξε μια ματιά σε μια πιο διαφορετική εκταφή.

jellyannadarling.blogspot.com/2006/06/1439.html


Έτσι για συμπαράσταση.
Καλή αντάμωση με τον εαυτό σου εκεί που θα πας.

Surrealist είπε...

Γλυκιά μου και καλή μου φίλη... χάθηκα το ξέρω, δεν ζητώ δικαιολογία, δεν απολογούμαι

σήμερα όλη την ημέρα σε είχα στο μυαλό μου για να μιλήσουμε, αλλά από όσο βλέπω ευτυχώς που δεν μιλήσαμε διότι δεν θα ήξερα πως να σου συμπαρασταθώ στα δύσκολα

δεν είναι από αδυναμία, αλλά φαντάσου για να σταθώ αυτές τις μέρες ψάχνω απαντήσεις μέσα από κείμενα και τυχαίες σελίδες σε βιβλία ποιητών

είναι παροδικό και με αιτιότητα

σε φιλώ και όλα καλά

υγ. ήταν κατάθεση αυτό που καιρό έχουμε να τα πούμε
ΟΜΩΣ
ΤΕΛΙΚΑ
θα τα πούμε άμεσα
γιατί γράφοντας όλο αυτό
βρήκα πως είναι ωραίο να έρχεται ξανά η διάθεσή σου να συμπαρασταθείς σε φίλους

καλό βράδυ!

ΥΠΕΡΟΧΗ για την τόλμη την ειλικρίνια το θάρρος και την διατύπωση να πεις όσα στο συναισθηματικό σου μέρος είναι φυλαγμένα και ολόδικά σου

να είσαι καλά!

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

XO, XO....

Μου θυμισες το π΄ρωτο ποίημα του αλ, που από οτι λέει το έγραψε την ώρα που... οπότε το έγραψε πάνω σε ποποχαρτο!!!

Τα μεγαλα πνευματα...

maira είπε...

@ bosko
Έργο τέχνης θαρρώ
είναι το «ίζημα» που κατακάθεται ανεξέλεγκτα στον πάτο και τα τοιχώματα της ψυχής.
Σαν τον καφέ...
Τον ρουφάμε
να ανοίξουν τα μάτια
κι αυτά αγνοώντας τις προθέσεις μας
ζωγραφίζουν ότι βλέπανε κλειστά.
Γεμάτοι απορία στεκόμαστε μπροστά στο αποτέλεσμα
και προσπαθούμε κι εμείς οι ίδιοι να το διαβάσουμε .
Τούτο εδώ τώρα;;; Τι να σου πω ;;;
Μάλλον για εκρηκτική ΠΙΕΣΗ
παρά για ΠΟΙΗΣΗ μου φαίνεται.
Σε έκανα και δάκρυσες;;;; Μ αρέσει !!!!
Σ ευχαριστώ που το διάβασες έτσι...και που στη γέννα
μου κράταγες το χέρι.
Σε φιλώ στο μάτι που δάκρυσε
(Πέμπτη θα συνεχίσω τις διακοπές μου...τα υπόλοιπα έως τότε)

maira είπε...

@ candyblue

Πάντα αληθινή!

Φαίνεται
σαν τώρα να μ ακούς... ξανά
μετά από καιρό...
Μα την ΑΛΗΘΕΙΑ μου, Άννα
ΕΚΕΙΝΗ...στην έξοδό της ντύνεται...με τα δικά της ΄λόγια΄
περιφέρεται προκλητικά
φλερτάρει ασύστολα
μεθά την «κολλητή της»... συστολή
κι αποφασίζει αν, πότε και για ποιόν θα κατεβάσει με νόημα την τιράντα της...
Έπειτα επιστρέφει γυμνή...πάλι σε μένα.
«Γενναίο κοριτσάκι»…
σ ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση
Η «πιο διαφορετική σου εκταφή». ..τόσο μα τόσο ανθρώπινα... όμοια !!!
Έριξα...
την ματιά μου,
τα τελευταία άπλυτα στο πλυντήριο
και σένα
στην καρδιά μου…

maira είπε...

@ surrealist
Γλυκιά μου Στέβη !!!
Που΄σαι;;;; που΄σαι;;;;;
Απίστευτο κι εγώ σε σκεφτόμουν.
Έλειπα και γύρισα για λίγες μέρες...
κάτι η συναυλία της Πλάτωνος
κάτι που μπήκα στούντιο για δυο τραγούδια...
και ξαναφεύγω!!!
Εκτίμησα πολύ τον αυθορμητισμό σου και ακολούθησα με ενδιαφέρον καθώς διάβαζα... την αλλαγή της διάθεσης σου στο σχόλιο. :)
Ναι, θέλει θάρρος,
μα δεν είναι ποτέ ¨…άγονος ο αγώνας...¨ της ειλικρίνειας .
Τσεκαρισμένο !!!

Αγωνία μεγάλη γι την στιγμή της αντάμωσης στις 24 αυτού του μήνα.
Παρ΄ όλο, είμαι καλά , γεμάτη ¨ζωντάνια¨ και φυσικά γεμάτη αγάπη.
Κι εσύ θέλω να είσαι καλά φίλη μου
και να μιλήσουμε αν θες και για το δικό σου ¨παροδικό και με αιτιότητα¨
θα τηλεφωνηθούμε οπωσδήποτε !
Σε φιλώ

maira είπε...

@ VITA MI BAROUAK

Για δες
το ΑΛ-λο...πνεύμα !!!!!

Surrealist είπε...

Σ΄ευχαριστώ θα τηλ. αργά να τα πούμε!!

Σε χαίρομαι που είσαι δυνατή, φιλιά πολλά!!

maira είπε...

@surrealist
:)
Κι εγώ σε χαίρομαι...
Μόλις επέστρεψα απο σένα :).
Και φυσικά ειμαι μέσα σε οτιδήποτε δημιουργικό !!!!!!

tzonakos είπε...

Εξαιρετικό ποστ και οι προορισμοί στο κάτω μέρος όνειρά μου.
Ωραίο μπλόγκ.
Εχεις ενα δικό σου ξεχωριστό τρόπο, μ αρέσει αυτό.

maira είπε...

Καλώς όρισες
...και καλώς να ορίσεις στους αγαπημένους σου προορισμούς !
Nα πηγαίνεις προς τα ονειρεμένα σου... κι όποτε θες να έρχεσαι και δω.
Σ ευχαριστώ

maya είπε...

r e s p e c t.
:)&

για όλην έκφραση που μπόρεσες να ντύσεις
μια στιγμή που αφήνουν να στραγγίζει
σε μια απλώστρα μόνη της.

το να δημιουργήσεις
όταν γίνεσαι κομμάτια
είναι το απόλυτο.

πάρα πολύ με συγκίνησε.
για το τσαγανό που σου δίνει δάκρυα
και για την ευαισθησία που σε ταξιδεύει παραπέρα.
και εμένα ...

γλυκιά μου μάιρα
πραγματικά υπέροχο...

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maira είπε...

@maya μου αγαπημένη...

Το Respect... στις ΖΩΕΣ μας.

Για τα υπόλοιπα δεν ξέρω να σου πω...
παρά μόνο

ότι το χώμα αγαπά την υγρασία
κι όλο στάζει στο χώμα η ψυχή
φτιάχνει πυλό
και καθ εικόνα μου ζητά
να φτιάχνω το ομοίωμα της.

Ας είναι εύχομαι...
να ποτίζεται
με αποστάγματα χαράς
να χω
ομορφιά να πλάθω.

Σ ευχαριστώ γλυκιά μου maya για το ‘εδώ’ σου και για τα λόγια σου.
Σ ευχαριστώ που με ένιωσες.

Φεύγω τώρα...!
Τρρρρρρέχω...να προλάβω το καράβι
Θα τα πούμε σε λίγες μέρες .
Στο... ΄παραπέρα΄ μας πια :)

Σε φιλώ πολύ πολύ
και να περνάς όμορφα και φυσικά δημιουργικά...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τι καλή αντάμωση ήταν αυτή; Εξαιρετικό ποίημα. Μέσα στην απαισιοδοξία και τη μελαγχολία που σκορπά με τις ερωτήσεις ακι το ύφος του, απλώχερα χαρίζει και μία αισιόδοξη νότα.

etalon είπε...

η χαρμολυπη
αισθημα ανθρωπινον

καλα κρυβει
τις απουσιες

καλα κραταει την αισιοδοξια
κατω απο τα βλεφαρα

η χαρμολυπη
λεξη παρεξηγημενη
απο εντεχνους ποιητες
και βιαστικους εραστες της θλιψης

κυκλοφορει
για να αντεχουμε

και μονο ...

Unknown είπε...

όταν το δάκρυ στάζει διαμάντια, οι λάμψεις του σκίζουν και αφήνουν το κόκκινο να φανεί. γιατί όσοι το έχουν, ξέρουν και να το στάζουν...

...και να το ενσταλλάζουν...

:)

φιλιά βρόχινα...

ΕΥΟΙ! είπε...

με κόκκινο κρασί
και τους "δικούς μου"
ερχόμαστε
κάθε που το βλέμμα σου
στυλώνεται
στο βάθος της γεμάτης νύχτας...
μεγάλη ανοιχτή αγάπη

BOSKO είπε...

Δια την ονομαστική σας εορτή, εύχομαι Χρόνια Πολλά! Θα σας τα πω από το τηλέφωνο, σας τα λέω κι από δω!
Καλοπερνάτε, καλοπερνάτε, μου λένε οι πηγές μου...

ΕΥΟΙ! είπε...

1000χρονη κι ευτυχισμένη!

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Άφωνος...

Τσάκιζει ψυχές, ακριβώς όπως τα λέει κι ο bosko παραπάνω.

Θα τα "ξαναπούμε"...

Don Psychote- Δ.Ψ είπε...

ανηφόρησα στις λέξεις σου...κι ύστερα.. ελεύθερη πτώση και διαλύθηκα.. μέσα μου. Κοίταξα τα κομμάτια μου..και γέμισα χαρά..έφυγα χωρίς αυτά, χωρίς βάρος, μόνο εικόνες και συναισθήματα...

maira είπε...

@ ο δείμος του πολίτη


Σκορπίσματα λύπης
καθώς
ξεθάβουμε τις ρίζες
κάτω από τα πόδια που πατάμε.

κάθε
και
μετά...

η μεταφύτευση
σε άλλο χώμα
ελευθερίας
για να μπορούμε
να καρπίζουμε
και
να ανταμώνουμε
πάντα
ομορφιά.

Σ ευχαριστώ για την αντάμωση !

maira είπε...

@etalon

Προορισμός mi terra Γιάννενα,
επαρχεία Δωδώνης.
Παραδίπλα,
το έρημο πια αρχαίο θέατρο
των ΤΡΑΓΩΔΩΝ και ΚΩΜΩΔΩΝ
να περιμένει κι αυτό καρτερικά
την άφιξή μας...

να αφουγκραστεί λίγο ΖΩΗ.

Εν μέσω τελετουργικών δρώμενων
και τη στιγμή που προσπαθούσα να ρουφήξω
με την πιο βαθιά ανάσα ένα τεράστιο νέφος λιβανιού μέσα μου
...την συνάντησα.
Εκπνοή ... (κι όπως κάνουν όλες οι μαμάδες)...ο φόβος αφαιρέθηκε.
.
Ακολούθησε φαγοπότι.
Περίπου 200 άτομα την τίμησαν σ αυτήν την ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΚΤΑΦΗΣ της.
Τραγουδήσαμε...
τα πιο ΛΥΠΗΤΕΡΑ ηπειρώτικα τραγούδια
με απίστευτη ΧΑΡΑ και ΚΕΦΙ.


Φίλοι και συγγενείς εξιστορούσαν
ΑΣΤΕΙΑ περιστατικά από τα 58 χρόνια
της ζωής της.
ΔΑΚΡΥΣΑ...



Η Χαρμολύπη μου ...
κόρη της Γέννησης και του Θανάτου μου
στην κορυφή
να σέρνει καθ όλη τη διάρκεια ακούραστη το χορό.

Ομορφιά...και δώρο γλυκιέ μου etalon

Ευλαβικά ακολουθούσα
Με κατάνυξη επέστρεψα

Και πάντα με πάθος θα συνεχίσω να την τιμώ

...τη ΖΩΗ.

maira είπε...

@ Νεράιδα της βροχής

...και είπε ο ποιητής

''Κι οι λέξεις φλέβες είναι
μέσα τους αίμα τρέχει
όταν σμίγουν οι λέξεις
το δέρμα του χαρτιού ανάβει κόκκινο
όπως την ώρα του έρωτα
το δέρμα του άντρα και της γυναίκας.''



Νεράιδα μου… σ ευχαριστώ

…κατακόκκινα φιλιά !!!!

maira είπε...

@ ευοι!

...και δες με τώρα
πως μέθυσα ΄΄ιερή βαγχεία ‘’


Για την προσφορά... για τις ευχές...
για το κοντά...
τον όμορφα λόγια σου...
’’ πρίσμα...’’
που σπάσαν τα κατάβαθα σκοτάδια του φόβου μου
σε 1000 χρώματα...

Μεγάλη αγκαλιά αγάπης

Ευχαριστώ
με 1000 φιλιά κι άλλα τόσα...

γλυκιά αγαπημένη !!!

maira είπε...

@ bosko

Ευχαριστώ bosko μου.
Όμορφα να περνάτε κι εσείς εύχομαι...

maira είπε...

@ Vlaxos

‘Άλλη μια σελίδα που τσακίσαμε...
στη μνήμη μας αιωνίως...

Φυσικά και θα τα ΄΄ ξαναπούμε’’

Ξανά και ξανά...και φωναχτά, λέω.

Δώρο η ζωή...!!!

Σ ευχαριστώ πολύ που ένιωσες...

maira είπε...

@ Don Psychote-Δ.’’Ψ’’

Σύνθεση-αποσύνθεση-σύνθεση-αποσύνθεση-σύνθεση-αποσύνθεση-σύνθεση...και ‘’Αλήθεια’’ ως το μεδούλι των οστών.
Έτσι δεν πάε... όμορφε ‘’συνθέτη’’ λέξεων;
Αφαιρώντας κάθε φορά... και πάλι ανηφορίζουμε στα δύσβατα της ψυχής μας, δουλεύουμε ακούραστα τις ελεύθερες... πτώσεις και πτήσης μας... φτιάχνοντας εικόνες και χαρίζοντας απλόχερα συναισθήματα.

Σ ευχαριστώ για αυτό Don μου...

maira είπε...

@ Don
... ελέυθερες πτήσΕΙς !!!
:))

raindrop είπε...

υπέροχο!
"με τα φάλτσα τους φτιάχνω φαλτσέτα"
καταπληκτικό τα αναλώσιμα να αναλώνονται και να μην αναλώνουν

maira είπε...

@raindrop

μια στάλα...
τόσο περιεκτική κι όμορφη !

Αυτή είναι υπεροχή ..!

Καλώς ήρθες

βιολιστης στη στεγη είπε...

Tί να πώ;
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!
Καλημέρα!

maira είπε...

@ βιολιστής της στέγης

Τα είπες όλα
και σε ευχαριστώ...
Καλημέρα και καλώς ήρθες !

Kostas L.A. είπε...

Η ωρα περασμενη..
κατι με εσπρωχνε να ξαπλωσω,
μα εγω εκει..
κατι η μουσικη της μοναξιας και της ησυχιας που επικρατουσε στο σπιτι,και που μου ψυθιριζε στο αυτι καποιους στιχους απο το ποιημα που εγραψε για κεινη η Κ..
κατι καποιες βασανιστικες σκεψεις που με εριξαν σε μια νεα διαμαχη,αγνωστης διαρκειας,με τον εαυτο μου για αλλη μια φορα αντιπαλο..

κι εκει που πληκτρολογουσα και περιπλανιομουν μεσα σε εναν κοσμο απο λεξεις και σκεψεις..
πηδωντας απο τη μια σελιδα στην αλλη και ψαχνοντας με απληστεια αναμεσα σε φρασεις και μουσικες..
επεσε το ματι μου στον τιτλο "αναλωσιμα",με ενα ρολο χαρτιου να ξετυλιγεται απο κατω και λεξεις να αποτυπωνονται,σαν να εκτυπωνονται απο καποιο αορατο μηχανημα..

Και μεσα στην εικονα του χαρτιου και του μυαλου τα παιχνιδια,που παντα οτιδηποτε το φανταζεται σαν να γινεται μπροστα εκεινη τη στιγμη,μπροστα μου,
που φτιαχνει συνεχως σεναρια,συνηθως τα πιο ακαταλληλα και ηλιθια σεναρια,σαν βγαλμενα απο ταινια επιστημονικης φαντασιας..
που κοιταει τα πιθανα αποτελεσματα πισω απο καθετι μπορει να γινει η και να μη γινει ποτε,
αρχισα δειλα να διαβαζω τις λεξεις..

κι οσο προχωρουσα δειλιαζα περισσοτερο..
και σβηναν οι σκεψεις..κι ερχονταν στο νου προσωπα και σκηνες..
φιλοι παιδικοι και αγαπημενες φιγουρες..
που χθες τους κρατουσα και μιλουσαμε και καναμε αστεια,γελουσαμε παρεα κι εμοιαζε ο χρονος ατελειωτος,σαν να πατησε καποια δυναμη το pause..

μοιαζει ακομα σαν χθες..
οπως χθες "εφυγαν"..εκαναν το βημα και περασαν απο την αλλη πλευρα..σαν να ενιωθαν οτι εκει ειναι καλυτερα..
σαν να ηθελαν απλα να ξεφυγουν απο την υλη που τρεφεται κατασπαραζοντας υλη..

και μετα ολα εκεινα τα ονειρα που τους βλεπεις μπροστα σου για λιγο..
σαν να μη σου δινουν σημασια,
σαν απλα να προχωρουν θελοντας να σε τραβηξουν μαζι τους..
κι εσυ να τρεχεις ξωπισω τους με μονη σκεψη σου δυο λεξεις..ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ..κι επειτα σκονη και καπνος!

Και παλι σκεψεις,και γραμματα και λεξεις και πολλα ερωτηματικα..
για μενα,για κεινους,για σενα που γραφεις και κανεις το μυαλο μου να στηνει διαφορες πιθανες σκηνες..να θυμαται αλλες που εζησε και να φανταζεται και να τρεμει ωρες ωρες το "μετα"..

καπου εκει με επιασα να φορτιζομαι,σχεδον να δακρυζω αλλα να μη θελω να σηκωθω απο την καρεκλα μου..
οχι ετσι..οχι χωρις να σου πω δυο λογια..

πως σε θαυμαζω και πως θελει δυναμη να κανεις αυτο που εσυ εκανες καθως και να το μοιραστεις με καποιους που ισως και ποτε να μη γνωρισεις την εικονα τους..
οπως και να καταφερεις να προβληματισεις και να συγκινησεις πολλους..

Και να θυμησεις πως δεν πρεπει να ξεχναμε..να λεμε σε καποιους ανθρωπους ποσα σημαινουν για μας,να τους δινουμε μια αγκαλια..
να προσφερουμε αγαπη απλοχερα..
Γιατι ο χρονος που εχουμε ειναι λιγος
κι ας μοιαζει μια αιωνιοτητα!
Κι ειναι κριμα να θες σε καποιον να πεις τοσα πολλα..
αλλα να μην το καταφερεις ποτε..ειναι κριμα να σε προλαβαινει το τραινο των χρονων που κανει στασεις και μαζευει,
εκεινους που ετοιμαζονται να ανοιξουν δρομους για αλλου..

καληνυχτα η καλημερα δεν εχει σημασια πια!!
να προσεχεις και να εισαι δυνατη!!
Σ'ευχαριστω που μου θυμισες πραγματα που ειχα θαψει καπου βαθυα,
σε ενα μερος "μεσα μου"
που ειχα απο παιδι να περπατησω..

maira είπε...

@Kostas L.A.

Φίλε καλού μου φίλου

άρα
επιπλέον του ΄΄λόγου΄΄που μας φέρνει κοντά...
σε ονομάζω και φίλο μου... μαζί και LA μινόρε των νυχτερινών ΄΄μικρών ωρών΄΄ μου.
Άκουσα την μουσική σου εκπομπή !!!


Οι θαμμένοι βολβοί, ξανά και ξανά θα βλασταίνουν και θ ανθίζουν καρπούς ζωής
ποτίζοντας τες κάθε ΤΩΡΑ αγάπη !!!
Οι περασμένες...ώρες και στιγμές αλλά και οι επόμενες θα αποκτούν πληρότητα.
Η επάρκεια αυτή , η ουσία του τ-ώρα, κάνει ανούσιο το κυνήγι της διάρκειας.
Όσο δεν λείπουμε, δεν απ-ουσιάζουμε εμείς από κάθε στιγμή δεν θα μας ΄΄ΛΕΙΠΟΥΝ΄΄ οι ανάσες τους αφού μέσα στο απέραντο ΟΛΟΝ θα τους ανασαίνουμε.

Σε ευχαριστώ κι εγώ για την υπενθύμιση...
Σε ευχαριστώ για το μοίρασμα…

Kostas L.A. είπε...

LA μινορε,οπως η αγαπημενη μου συγχορδια..
ο συνηθης τονος τη φωνης μου..
LA λυπητερο μα γεματο αισιοδοξια και δυναμη..
LA οπως πολλα κομματια μας μιλουν χαμη-LA,σε τονους μπα-LA-ντας..
που θα σου κανει συντροφια στις μικρες σου ωρες..

χαιρομαι που ακουσες την εκπομπη εκεινη στην οποια υπηρχαν LA πολ-LA!!

η απαντηση σου αισιοδοξη σαν το πιο δυνατο ματζορε..
κι εχεις δικαιο ομολογω..
Love conquers all και
All we need is love..

αλλα και Time doesn't heal
απο τη δικη μου πλευρα..
μακαρι καποια πραγματα να εμεναν ιδια..
αν και δυνατος,νιωθω αδυναμο ον
μπροστα σε τετοιες καταστασεις..

ισως καποτε αλλαξω..
εσυ να μην αλλαξεις ποτε..
Καλη δυναμη αν και νομιζω πως εχεις μπολικη!! :)