ατελώς...

ΕΡΩ-τώντας
έφτασα στην πόλη σου
ΕΡΩ-τώντας
με την ιπτάμενη αυτo-σχεδια μου
την φτιαγμένη από παλιό δάκρυ
νερό , αλάτι και βυθός
που εξατμίστηκε
από τη θέρμη σου
κι εγώ
όλο
να χύνομαι
να γίνομαι
σύννεφο
που ανυψώνεται

 

Διαλύθηκα
αναλύθηκα
κι αναλήφθηκα
κλείνω το μάτι
από ψηλά
στον Κάτω Κόσμο
τον παλιό μου
για να έρθω να σε βρω

σύννεφο
περαστικό
γεμάτο Αόριστο
και μέλλον.

ΕΡΩ-τώντας έφτασα στην πόλη σου
κι ακολούθησα
ποτάμια μελάνι
και χαμήλωσα για λίγο
να πάρω το χρώμα απο τις λέξεις σου
να φτιάξω το σκηνικό μου.
Κι άλλα…κι άλλα …κι άλλα
ποτάμια ..
φλέβες φουσκωμένες ,θρεμμένες με πόθο
να ζωντανεύουν τα άλαλα παραμιλητά μου
να ξεκινούν και να καταλήγουν σε σένα.

ΕΡΩ-τώντας
έφτασα στην στέγη σου
και μετεωρο-λογώντας
απρόβλεπτα
μπήκα σε δύσκολους καιρούς

στην ανοιξιά σου
την μυροποιό
στον κήπο σου

μπήκα

στο σκηνικό μου.

.............

Βγες
και κοίταξέ με
σύννεφο ήρθα
για σένα
να σου θυμίσω
Βγες
και κοίταξέ με
σύννεφο ήρθα
για μένα
να μου θυμίσω
Φύσα….φύσα….
τώρα…
σχημάτισέ με

Τι θες να γίνω..
Τι θες να θυμηθείς;;
Βράχος να κρατηθείς;
Πουλί και να πετάς;
Σταυρός να με σταυρώσεις
και Μυροφόρες μνήμες
να κλαίνε από κάτω
τον χαμένο έρωτα;;;;
Τι θες να γίνω;;;
Πες μου !!!
Φύσα….φύσα….
τώρα…
σχημάτισέ με
τώρα…
το άυλο παρόν μου
Αφήνομαι !!!
Φύσα και πύκνωσέ με
Να δροσοβολώ…
να σε μουσκεύω…
ηδονή.
Χύνομαι!!!
Φύσα και πύκνωσε με
κι άλλο…
το ξέρω
θα γίνω νερό κι αλάτι πάλι
όταν θελήσεις
να βαρύνω.
Δεν φοβάμαι πια…
και πάλι θα εξατμιστώ.

Μύρομαι
και γίνομαι !!!


..σύννεφο
περαστικό.






ΕΡΩ-τώντας
θα μείνω ή θα φύγω
χωρίς τελεία
.

Και τι παραδοχή !!!!!
Η ατέλειά μου….να σε χρειάζομαι !!!

Έξεις-Λέξεις-Φέξεις...

Διακοπή...

Απεργεί το φως…


Κι εσύ
που νόμιζα πως ήσουν φως
Ακόμα εδώ…
να συνεργείς
με το σκοτάδι
μες στο σκοτάδι
να κρατά αναμμένο μονίμως
το φως εκείνου του αστεριού.


Μπλακ-άουτ
σας ικετεύω!!!!
Κι οι ΔΕΗσεις
στο κατάβαθο σκοτάδι
να απεμπολούν τους φόβους μου
να σβήνουν τις ηλεκτρισμένες μου εξαρτήσεις
και τη συνήθεια να σε σκέφτομαι.

Να κοιμάμαι με κλειστά τα φώτα
Να μην φοβάμαι πια.

Απεργεί το φως…

κι εσύ

ακόμα εδώ…