tattoo

Στην περιφέρεια της πόλης ακόμα
κάπου στο Σούνιο
αφημένη...
στην τρύπα του ζώντος
να καίει την επιδερμίδα μου σιγά σιγά
και να ξεφλουδίζει τη ζωή μου.

Τη θες πολύ…ε;


Δείκτης προστασίας μηδέν.
Τα μέσα ενημέρωσης επιμένουν
να αποφεύγουμε
την γυμνή έκθεση
κάποιες ώρες.
Σταθερά
στον επόμενο τόνο η ώρα είναι πάλι…
ΤΩΡΑ…
Κλείνω την ενημέρωση
Ανοίγω τα μέσα μου.

Ξεφλουδισμένη ξανά…
Πώς τα κατάφερες;;
Πως τα κατάφερα;;
Το φρέσκο δέρμα
ευαίσθητο αλλά και τολμηρό
έτοιμο να πάρει τη θέση του παλιού
και να δεχτεί νέα χάδια
νέα χέρια
νέα μαχαίρια.
πάνω
στις παλιές χαρακιές
παλιών αγαπημένων.
Στη θέση τους κι αυτές!
Τα tattoo μου.
Δεν φεύγουν ποτέ.
Ο νέος αέρας σηκώνει ρίγη
ανάμεσά τους
πιρόγες
αρχίζουν να ταξιδεύουν...
γύρω απ τις ρόγες μου
...τα χέρια σου.


Ο δείκτης του θερμόμετρου ανεβαίνει.
Δείκτης προστασίας μηδέν ξανά.
Κι ο δείκτης σου να γλιστράει
πάνω στις θερινές μου ώρες
να τις γυρίζει πάλι μια μπρος μια πίσω.



Μικρές δονήσεις
Μετακινούν τις αντιστάσεις μου
κι ανοίγουν περάσματα.


Να μπεις μου ζητάς
στα έγκατα μου
και με αργές κινήσεις
μπαίνεις
και μου ζητάς
να μπεις κι άλλο
στον πιο βαθύ βυθό μου
να βρεις λες
κοραλλένιους ανθούς
που ποτίζονται ζωή
από αρχαίες κρήνες ερώτων.
Κι εγώ
αποκρίνομαι
Κι εσύ
με μικρές κοφτές ανάσες
σκάβεις κι άλλα ανοίγματα
και οι σάλπιγγές μου
σαλπίζουν
παραγγέλματα ετοιμότητας
για την επερχόμενη εισβολή
την πιο κοντά στον πυρήνα μου
και την μετέπειτα παράδοση.

Σουσαμένιο σύνθημα
ακουμπάς στο αυτί μου
μυστικό
και
στη στιγμή
στη σχισμή
περνάς
μπαίνεις
και
βγαίνεις
από σκοτεινές στοές
και φτάνεις στα ανεξερεύνητα και αχαρτογράφητα
ακόμα σπήλαια μου
όπου σταλακτίτες εκατομμυρίων πόνων
σταλάζουν κρυμμένοι δάκρυα
Και χαμένοι στο χρόνο με το χρόνο
φτιάχνουν ομορφιά,
μου ψιθυρίζεις
…θησαυρούς!

Τα χείλη σου ψάχνουν ότι είναι δικό μου
να κατακτηθεί.
Σε αφήνω
ενώ οι γλώσσες μας μιλούν ασύνορα
και μεταγλωττίζουν παθιασμένες
την ουσία του σύμπαντός μας.
ΤΩΡΑ.
Τώρα.
Τώρα…
στα μάτια σου κολυμπά αμέριμνα η δικιά σου παράδοσή
Τώρα…
εσύ είσαι εγώ
κι εγώ εσύ
και στο βλέμμα σου ο ουρανός καθρεφτίζει
απανωτές εκρήξεις του μακρινού Πλούτωνα
στον υγρό κάτω κόσμο μου.




Να τελειώσουμε μαζί, μου ψιθυρίζεις.
Κι ο ψίθυρός σου φουσκώνει
κύματα ….
υγρές αναταράξεις
από ηδονικά κενά
και κομμένες ανάσες
που ανακατεύουν τον πυθμένα μου.
Χάνομαι!

Χάνω τον έλεγχο
κι…
έπειτα
βυθίζομαι μόνη στον ακόμα βαθύτερο βυθό μου.
Στο ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ μου
παρασέρνοντας μαζί μου τους νωπούς ψίθυρούς σου..
Εκεί …
η Α.

ο Λ.

η Η.

ο Θ.

η Ε.

η Ι.

ο Α.
Ένας βυθός γεμάτος πνιγμένες ψυχές από ναυάγια της ζωής μου.
Εκεί ανακατεύτηκαν …και τώρα πάλι παλιές φουρτούνες ματαίωσης με τα αρχικά τους γράμματα και σημερινοί ηδονικοί στροβιλισμοί με απολήξεις ονείρων.

Hey you !

Φτάσε τον αν μπορείς.
ή
Φύγε καλύτερα… πριν γίνεις ένα ακόμα ναυάγιο μου!

Δες…
Ανοιγοκλείνουν μπουκαπόρτες
να καταπιούν και να ξεράσουν
πάνω σε άγονες γραμμές
τα ονείρατά μας.

Ονείρατα ήταν και είναι…..και πάνε όλο.



ΔΙΑΚΟΠΕΣ….!!!