Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Κάλαντα





Σήμερον…

χρΗστός
γεννιέμαι
Εαυτός


εν πόλει
των α-λόγων.

Κι

οι ουρανοί μου
αγάλλονται

σαν
φλέγεται
η φύση μου
όλη.


Καλές γιορτές !

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Ο Idiotης

 
Κάπως έτσι.... τα είδα απο μακριά
Στον αέρα….
και
πυρ !!!
Διακόπτουμε για διαφημίσεις
Δεν έτυχε…
πέτυχε…

Το τηλέφωνο μου στη Σκαφιδιά χτυπάει ασταμάτητα…

Το παιδί νεκρό.
Αφημένο
στην αρένα των Εξαρχείων
και βορά στις ύαινες της τηλεθέασης.
Αμολημένα τα θεριά
στην αρένα των ανθρωποθυσιών.
Κραυγάζουν οι κερκίδες και περιμένουν το σύνθημα
ενώ ο Καίσαρας απασχολεί τα χέρια του μετρώντας ψήφους.
Διακόπτουμε για διαφημίσεις.
…Keep walking
Σε ψάχνω στο κινητό
-Που είσαι;;;*Δεν έχω ΙΔΕΑ…
-Που την άφησες;;;

Το πρόγραμμα συνεχίζεται
Η λούπα της εκπυρσοκρότησης ξανά και ξανά.
Πυρσοί και κρότοι θυμού
λαμπαδοδρομούν
από πόλη σε πόλη
και φτάνουν ως εδώ.
Η δημόσια και η η καθ εικόνα ατομική ηθική σου
σε αποσύνθεση από καιρό
αυτοπυρπολείται στους κάδους σκουπιδιών.
Η θρυμματισμένη συνείδηση σου
καθρεφτίζεται τώρα στις σπασμένες βιτρίνες της πόλης.
Στον αέρα ξανά …
ώσπου...
η τηλε-όραση μου
θα εξοστρακιστεί
και θα
θρυμματιστεί κι αυτή στον απέναντι τοίχο μου.

Κομμάτια…
Πως γίνεται να λείπω;;; Μόνη στη Σκαφιδιά και μακριά απ όλα.
Κουρέλι…
Και πώς να απορροφήσω μόνη το αίμα χιλιάδων παιδιών
που σκοτώνονται άδικα κάθε μέρα
και κανείς δεν μιλάει για αυτά
επειδή δεν ανήκουν
στη τάξη και στην ανασφάλειά σου.
Στο όνομα ενός μόνο παιδιού όλα αυτά;;;
-Που πας;;;*Δεν έχω ΙΔΕΑ
-Που την άφησες;;;;;
Ακούω P.J. HARVEY στην ένταση που αρμόζει στις συνθήκες.
Look out ahead
I see danger come
I want a pistol
I want a gun
I'm scared baby
Too many cops
Too many guns...
FUCK!!!
Τα ρουθούνια μας αρχίζουν και μοιάζουν με αυτά του ΓΟΥΡΟΥΝΙΟΥ
FUCK U!!!
ΜΠΑΤΣΕ- ΓΟΥΡΟΥΝΙ-ΔΟΛΟΦΟΝΕ !!!
Μέρα με τη μέρα σου μοιάζω.
Με μεταμορφώνουν
αντί να με μορφώνουν.

Μόνη στη Σκαφιδιά μακριά απ όλα...παρανοώ λες;;;
-Κάποιες φορές το πιο μακριά
είναι και το πιο κοντά
Μην ξεγελιέσαι, η απάντηση σε SMS.

Μόνη στη Σκαφιδιά…
Στάχτες κατά-στολής και καταστροφής συνεχίζουν να φτάνουν ακατάπαυστα ως εδώ.
Προσπαθώ να καθαρίσω το κέντρο μου από την οργή
Και να κεντράρω στο νόημα.
Χε, η σφουγγαρίστρα μοιάζει με μεγάλο πινέλο ζωγραφικής.
Ναι είναι ,το αποφάσισα!!!
Κι ο κόσμος είναι όπως ακριβώς τον βλέπεις ….
Και τα παιδιά είναι το μέλλον.
Κι εγώ το μέλλον το βλέπω όμορφο!!!
Εσύ φταις !!!
Για αυτό μην πιάνεις τα παιδιά στο στόμα σου,ρε…
Στη Μαξίμου μαξιμαλιστικές υποσχέσεις ετοιμάζονται
να σε κάνουν να ξεχάσεις πάλι …
Έχουν τα μέσα τους
κι
έχεις τα μέσα σου..
.
Ξέθαψα από τις στάχτες τα παλιά σου συνθήματα πατέρα.
Γι αυτό…
ΕΠΙ ΠΟΔΟΣ
ΜΕΤΑΒΟΛΗ
ΠΥΡ ΚΑΙ ΒΟΛΗ
ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΒΟΛΗ,idiot!!!

Πριν ξεθυμάνεις και ιδιωτεύσεις πάλι !!!

Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2008.
Στην κατάληψη του Λυκείου στον Πύργο Ηλείας .
Τα παιδιά …
δημιουργούν
ιδέες
όνειρα
και προτάσεις
και
ετοιμάζουν την πορεία τους
                                                       σε έναν κόσμο δίχως θύτες και θύματα!!!!

                                                                              Fuck u πατέρα.
                                                                  Εσύ,ο ΒΙΟΣ και η συν- ΒΙΑ σου !!!


Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

κλειδαρότρυπα



΄΄Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα΄΄.
Κι οι πόρτες γίνανε ασφαλείας πια.
Εντός η τύχη εγκλεισμένη.
Εκτός οι τοίχοι τσιμεντένιοι.
Ανάμεσα στο εντός και το εκτός ένα τόσο δα πέρασμα.
Μια τρύπα σε μέγεθος ματιού. Μια κλειδαρότρυπα με θέα τον κόσμο.


Παρκάρει το παπί, ανεβαίνει, κλειδώνει καλά πίσω του κι αποκαμωμένος, αφήνεται σύγκορμα, σύψυχα στην αγκαλιά της καρέκλας του.
‘’Πάνω–κάτω την Πατησίων, πάνω–κάτω την Πατησίων. Γύρω του αφίσες, κλάμα και ρεκλάμα. Όλο στενεύει η πόλη κάτω από το γκριζοκίτρινο ταβάνι της και συνωστισμένα αγέλαστα χείλη ταξιδεύουν από στόμα σε στόμα κάτω από το αταξίδευτο νέφος.

Ο ΄΄πύργος ΄΄του αναβοσβήνει ετοιμοπόλεμος.
Ο Τηλέ-μαχος τηλε-μάχεται κι είναι ατρόμητος. Καθηλωμένος στην καρέκλα και προσηλωμένος στην οθόνη, κουνάει στο joystick το δάχτυλο του πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά υπνωτίζοντας δεξιοτεχνικά κάθε μαύρη σκέψη. Με ένα κούνημα δαχτύλου, ηγέτης ολόκληρου του σύμπαντος. Μετρά και ξαναμετρά τα bonus του. Μετρούν οι άνθρωποι για να μετρούν ως άνθρωποι, στην ζωή που όλο ακριβαίνει !

Κλειδώνει απ έξω την χρηματοπιστωτική εικονικότητα και την αφήνει να συγκρούεται με την πραγματικότητα. Εκείνος ξέρει να μάχεται και να νικά πραγματικά ΄΄στον κόσμο του΄΄. Θα νικήσει πάλι. Φουσκώνει μέσα του περηφάνια . Ενώ, έξω, επίσημες χρηματοδοτικές τρόμπες, με τον αέρα…….της άγνοιας του, φουσκώνουν την τεράστια παγκόσμια φούσκα που θα σκάσει στα πραγματικά του μούτρα. Θα τρομάξει. Η άγνοια φέρνει τρόμο. Με αναβαθμισμένες ταχύτητες και αχτύπητους ψηφιακούς σηματοδότες G3 ετοιμοπόλεμος ξανά. Οι G7 κι οι ηγέτες της ευρωζώνης θα σφίξουν τις ζώνες…υποσχόμενοι προστασία κι ασφάλεια στους φιλειρηνικούς δημοκράτες πολίτες τους. Καθηλωμένος στην καρέκλα του και βολεμένος με ζώνες …ασφαλείας, ελέγχεται!

Λίγο πριν του παραδοθεί κι ο επόμενος πλανήτης, θα τον διακόψει μια άλαλη φωνή στο MSN. Είναι φίλη του. Έχει πολλούς τέτοιους φίλους. Σε απόσταση θλίψης με λογο-κρυμμένες λέξεις και σημειολογικά κακαρίσματα τύπου ‘’χαχαχαχα΄’, η φωνή δείχνει να χαίρεται. Έτσι ξε-καρδισμένοι, εν αναισθησία, θα επικοινωνήσουν ελεύθερα, ερήμην καρδιάς, εκτός κινδύνου, εντός ερημιάς, εκτός πραγματικότητας.

Η πραγματικότητα άλλωστε από την κεραία της ταράτσας στον έκτο όροφο θα κατηφορίσει άκοπα ως το διαμέρισμά του και τηλε-ορώντας την, του αρκεί και περισσεύει φρικαλέα. ’’Τα έχει δει όλα’’ και τα χιλιοδαγκωμένα από μπλε δόντια και blue tooth αφτιά του έχουν ακούσει πολλά. Η τηλεόραση θα παίζει όλη μέρα. Κι ο Τηλέμαχος ως καλός οικοδεσπότης θα καλωσορίζει στη συναισθηματική ερημιά του έρωτες, θανάτους, οδυρμούς και χαρές των άλλων. Θα γεμίσει το σπίτι του …φωνές.

Φωνάζει η έγκλειστη ψυχή και του ζητά να ανοίξει. Την επιβιβάζει στον explorer και με ιλιγγιώδη ταχύτητα ADSL την ελευθερώνει στην χώρα των Ανωνύμων bloggers. Εκεί, στους ιντερνετικούς αιθέρες, ζουν και σμίγουν οι λέξεις τους. Έτσι, ασώματοι αλλά ασφαλείς στα webσπιτάκια, πλάθουν και βιώνουν ζωή. Εκεί, από το βόθρο στο βάθρο είναι ένα γράμμα διαφορά. Αλλιώς είναι μιας ζωής αγώνας.

Σβήσανε οι σκέψεις. Σβήνει τον υπολογιστή.
Ήρθε η ώρα να ακουμπήσει το καλά αδειασμένο κεφάλι του στο γεμάτο πούπουλα μαξιλάρι του να κοιμηθεί. Πρωί-πρωί δουλειά. Με το παπί. ΄΄Μα με παπί δεν πας μακριά΄΄ του ξεφεύγει μια σκέψη. Κινούμενος εν πίστη και ρυθμούς απίστευτους, θα πιστωθεί ξανά, να αγοράσει κάτι ταχύτερο.
Θα βρεθεί πάλι μαζί με άλλα σώματα, θρεμμένα με τοξίνες και τεράστιες ουρές, μπροστά απ ταμεία, να αυτομαστιγώνονται ηδονικά. Πέρα-δώθε, πέρα- δώθε οι ουρές. Πέρα –δώθε ουρές πιστών σκυλιών μπροστά απ τα αφεντικά τους…για λίγα πιστωτικά όνειρα. Υπερτοκισμένα δανεικά και ξοφλημένα ιδανικά.
Δαγκώστε τους, ρε

Ο κόσμος των τσιπς και μικροτσίπς, θα συρρικνώνει κάθε μέρα και περισσότερο τον ούτως ή άλλως μικρόκοσμό του. Η κλειδοκρατορία του φόβου του θα κρατά καλά κλεισμένες τις πόρτες και τα παραθυρόφυλλα της ψυχής του. Θα τολμήσει αlma libre το άλμα στην πραγματική ζωή; Θα συνειδητοποιήσει και θα κατανοήσει την ιδέα της περι-ουσίας για να φτάσει ξανά στην ουσία της φύσης του, ώστε τα Ουσιαστικά να γίνουν ουσιαστικότερα, τα Επίθετα να προσδιορίζουν ομορφότερα, οι Προθέσεις του θετικότερες, οι Σύνδεσμοι στενότεροι κι οι Μετοχές να αναβαθμιστούν σε Συμμετοχές και ενδιαφέρον για ότι συμβαίνει μέσα, γύρω κι έξω του;
Τι ΄΄Μέρος του Λόγου΄΄ έγινες βρε άνθρωπε;


To be continued…επί της οθόνης;;;

(...)

Κείμενό μου που θα δημοσιευθεί τις επόμενες μέρες στο περιοδικό ΄΄Υποβρύχιο΄΄. Θέμα του τεύχους : ¨κλειδαρότρυπα΄΄.