Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

ποιητικές ανιχνεύσεις






NOSOTROS


ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ

 16/12/2009, 20.00 μ.μ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στις 16 Δεκεμβρίου, στις 20.00 η ώρα,
ο ποιητής ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ,
συνεχίζει για τέταρτη χρονιά τις ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ στην ελληνική και ξένη ποίηση, με τη συνεργασία στο συντονισμό του μουσικού μέρους από τον ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΣΚΟΪΤΗ.


Συμμετέχουν, διαβάζοντας ποίησή τους, οι ποιητές:


ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ – ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΜΑΡΙΑ ΛΑΓΓΟΥΡΕΛΗ – ΜΑΪΡΑ ΛΙΟΥΓΚΟΥ
ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ – ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥΛΙΟΥ
ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΕΛΙΟΥ – ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ



Συμμετέχουν επίσης οι τραγουδοποιοί και οι μουσικοί:

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΝΑΟΥΤΗΣ
ΗΛΙΑΣ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗΣ – ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΕΛΗΒΑΣΑΚΗ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΣΔΑΚΗΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ
ΑΡΗΣ ΖΑΡΑΚΑΣ – ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΥΓΟΜΑΛΑΣ
LOLEK – ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΑΜΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΥΣΑΛΗΣ – ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ

και η
ΜΑΡΙΖΑ ΚΩΧ

Θα χαρούμε να σας δούμε !




Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

''εν τη Οδώ''...ΠΑΝΟΣ



Η μούσα
η δημιουργία
το deadline
η παράδοση...στην ΟΔΟ ΠΑΝΟΣ



Η Μουσίτσα
ο θάνατος
το deadline
η παράδοσή ΤΗΣ...στην οδό του ΠΑΝΤΟΣ



...μα ζει
...μαζί


....εν τη οδώ....


συν-οδοί
συν-ωδή

....εν τη οδώ....

να αντηχούμε
ηχούμε
υπνωτισμένοι
νοτισμένοι
νοτισμένοι
από την
άνομη
άνομη
αν...
ωμή
αν...
ωμή
ωμή
ωμή
ΗΔΟΝΗ
δονεί
δονεί
δονεί
...
..
.

ακόμα πάνω σε ασπρόμαυρα διαστήματα ελαττωμένης
και βηματισμούς 6/8
δονεί ο απόηχος
των ποιημάτων ''Εν τη οδώ'' και ''Το διπλανό τραπέζι'' του Κ.Π. Καβάφη, στον οποίο και είναι αφιερωμένο το τεύχος 147 της Οδού Πανός, που μόλις κυκλοφόρησε και είχα την τιμή και τη χαρά πάνω στην απαγγελία του ηθοποιού Θάνου Σαμαρά να γράψω με τον Τάσο Καπίρη τη μουσική.( κλικ! )


Εν πνοή ...κι...''εν τη οδώ''
η εκπνοή
της αγαπημένης μου Μουσίτσας.

Καλό δρόμο...σε ότι μας περιείχε, μας περιέχει και περιέχουμε.

Περισσότερα για το τεύχος 147 της Οδού Πανός
στο blog Άσματα κι Μιάσματα του Αντώνη Μποσκοΐτη






και...


......................................κι εδώ ...............

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

"ALONE"... with LOLEK

(...)

Lolek, δίχως Βolek κι επιπλέον «Alone» όπως επέλεξε να ονομάσει και το πρώτο δισκογραφικό του ταξίδι, μελ-οδεύοντας είτε «Alone with Lucy» είτε «... to the beach alone» εν μέσω άλλων μοναχικών σταθμών, μιας διαδρομής που παρότι είναι γεμάτη εκλεκτικές συγγένειες κι αναφορές μεταξύ Leonard Cohen , Nick Cave αλλά και ήχων βαλκάνιων, αναδεικνύουν όμως μοναδικά έναν λιτό και πικρό λυρισμό που απορρέει από τη δική του αλήθεια. Λόγος λιτός και σκέψη περιεκτική. Αυτήν τη συνέπεια συναντήσαμε συνομιλώντας με τον Γιάννη Αναγνωστάτο (Lolek).



1. «Alone», λοιπόν. Πόσο απαραίτητη θεωρείτε την μοναχικότητα για έναν δημιουργό και πόση μοναχικότητα εμπεριέχει τελικά η συμπόρευση με κάποιον άλλον ώστε να είναι δημιουργική;
Η μοναχικότητα από μόνη της δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Το ζητούμενο είναι να βρεις αυτό που έχεις μέσα σου και να το εκφράσεις με τον δικό σου τρόπο. Ο 'δρόμος' που διαλέγεις την εκάστοτε περίοδο πρέπει να εξυπηρετεί αποκλειστικά τον σκοπό αυτό. Στην περίπτωση της συμπόρευσης με κάποιον άλλον εμφανίζεται ο παράγοντας εγωισμός και αυτόματα γίνεται το επίκεντρο. Η προσπάθεια για να ελέγχεις τον εγωισμό σου είναι σίγουρα δημιουργική διαδικασία.
2. Έχετε δηλώσει ότι δεν θεωρείτε τον εαυτό σας καλλιτέχνη και ότι ο λόγος που γράφετε και παίζετε μουσική είναι γιατί ευτυχώς δεν θεωρείτε τον εαυτό σας καλλιτέχνη. Αλήθεια, πώς αυτοπροσδιορίζεστε και τι σημαίνει για σας «καλλιτέχνης»;
Με ενοχλούν οι άνθρωποι που επαναπαύονται στον 'τίτλο' τους ή στην ιδιότητά τους. Πολύ περισσότερο με ενοχλούν αυτοί που αρέσκονται στην ιδέα ότι είναι 'καλλιτέχνες' και το προβάλουν για να υποδηλώσουν την διαφορετικότητα τους έναντι των υπόλοιπων. Δυστυχώς η λέξη έχει απαξιωθεί και χρησιμοποιείται με χαρακτηριστική ευκολία. Για μένα ο χαρακτηρισμός 'καλλιτέχνης' συνεπάγεται έναν ‘πολεμιστή’ ο οποίος διαθέτει ταλέντο και αισθητικά κριτήρια, εκφράζεται επειδή το έχει ανάγκη, δεν επαναπαύεται στις ευκολίες του και είναι διατεθειμένος να 'βουτάει' ψυχικά.
3. Τη δουλειά σας τη χαρακτηρίζουν οι απλές, λιτές φόρμες τόσο στο στίχο όσο και στη μελωδία. Πόσο είναι αυτό αποτέλεσμα αυθόρμητης γραφής και πόσο μεθοδικής προσέγγισης βασισμένης σε «γνώση»;
Συνθετικά ο δίσκος είναι αποτέλεσμα αυθόρμητης γραφής. Ενορχηστρωτικά είναι συνδυασμός των δύο.
4. Πιστεύετε ότι ο λόγος που χρησιμοποιείτε αγγλικό στίχο είναι γιατί «αρκεί» για να εκφράσετε το βαθύτερo, προσωπικό σας λόγο και να τον επικοινωνήσετε στο ελληνικό κοινό; Ή μήπως «Δεν αρκεί»..σύμφωνα με τον τίτλο του ακυκλοφόρητου με ελληνικούς στίχους τραγουδιού σας που είχαμε την τιμή να μας εμπιστευτείτε κατ ιδίαν;
Ο αγγλικός στίχος χρησιμοποιήθηκε από μεγάλο σεβασμό απέναντι στην ελληνική γλώσσα. Δεν αισθάνομαι έτοιμος να γράψω στα ελληνικά αν κι έχω κάνει μια πρώτη προσπάθεια. Από την άλλη θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον η χρήση της αγγλικής από ανθρώπους που δεν είναι για αυτούς η μητρική τους γλώσσα.
5. Στο πρώτο κατά σειρά κομμάτι του δίσκου ζητάτε εναγωνίως χρόνο. Ο χρόνος τελικά μετριέται στα δικά μας δάχτυλα ή είναι στο χέρι κάποιου « Άλλου»;
Μονάχα ο χρόνος που ανήκει στο παρελθόν μπορεί να μετρηθεί στα δικά μας δάχτυλα. Κάθε καινούρια στιγμή δεν είναι κάτι δεδομένο και είναι στο χέρι κάποιου « Άλλου». Μόνο το όνειρο μπορεί να καταρρίψει κάθε είδους όριο.
6. Γνωρίζω την αδυναμία σας στο ...ρυζόγαλο. Κι αν δεν με απατά η παρατηρητικότητα μου η φωτογράφιση για το δίσκο από τον Έκτορα Δημησιάνο έγινε σε μαγαζί φημισμένο για τα ρυζόγαλά του. Πως εξηγείται όμως ο καφές στο τραπέζι; Αυτό δηλώνει μια ανατροπή ή κάποιον μικρό και αναπόφευκτο «συμβιβασμό»;
Ο ελληνικός καφές εξυπηρετούσε την ιδέα της συγκεκριμένης φωτογραφίας. Το ρυζόγαλο δυστυχώς δεν μπήκε στις φωτογραφίες και θεωρώ ότι ήταν ο μόνος συμβιβασμός που έκανα στη δημιουργία του δίσκου.
7. Καλή συνέχεια στο ταξίδι σας, λοιπόν. Αλήθεια όμως, τι έχετε βάλει στις αποσκευές σας ώστε να αντιμετωπίσετε το μονοπρόσωπο συγκεντρωτισμό που παρατηρείται σήμερα στην ελληνική βιομηχανία κουλτούρας και σε ποιόν επόμενο σταθμό θα σας συναντήσουμε ;
Δεν έχω μαζί μου αποσκευές. Είμαι μόνο με την αλλαξιά που φοράω. Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή θέλω να είμαι σε θέση να κατέβω και να φύγω. Αδιαφορώ για το αν θα είμαι στα λουξ βαγόνια του 'τρένου'(έστω ότι είναι το μέσο στην προκειμένη περίπτωση) . Κάθε σταθμός έχει τα δικά του οπότε δεν είμαι σίγουρος(...)
Μάιρα Λιούγκου ( maira del mar )
εφημερίδα “ΕΠΟΧΗ”
06.09.09




Επίσης
ο Lolek στο ντιβάνι των Ασμάτων και Μιασμάτων
με δισκαναναλυτές τη Λένα Πλάτωνος και τον bosko

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

Deck…και καλά






























skala 3




“..απ τα Ανώγεια




στα
κατώγεια
κι απ τη γη στον ουρανό
κάπου να ξεκουραστώ..”




αιγαιο




Η γέφυρα έτοιμη...
και το πλήρωμα…του Κρόνου
αυθ-άδικα
ανοίγει πάλι τις μπουκαπόρτες
να καταπιεί τα παιδιά του
για να τα ξεράσει
σε κάποιον νέο προορισμό …
άγονης γραμμής.







Dead line
but
life mine
ΣΑΡΚΑ-ζω

erotes

''κι...ενός έρωτος μύριοι έπονται''


Η επιβίβαση..
επί VIVA εσύ
κι εγώ
δίχως το αθάνατό μου πια
αμνιακά προστατευμένη
στον ονειρόσακο...των αδιάπτωτων ταξιδιών μου
ξ-Απλώνομαι
πάνω στις σωσίβιες λέμβους
κατα-Στρώματος.

Deck...και καλά
με την αλμύρα του ιδρώτα
την αλμύρα της θάλασσας
να κυλάει
και να διαβρώνει
την σκληράδα
της έξ-ωμης
ενήλικης αλήθειας μου
ενώ μελτέμια λέξεων
ξεσηκώνουν
το πελαγίσιο ηβικό και ανυπότακτο μου.

Ακόμα
Deck… και καλά
ελεύθερη …εμμένω
Deck… και καλά
ελεύθεροι…εμμένουν
εξόριστοι καπνοί/ΖΩΝΤΕΣ γύρω μου.
Φούμαρα, φούμαρα...
λ-Εγω κι ομολογώ
μιας άσβεστης
deck…και καλά
ελευθερίας εντός μου…

Με φιλάς…
Η Συν-Φιλί-Ώση…
που θα λύσει τους κάβους.

Κι έπειτα…
το κάμα
στα σπλάχνα του πλοίου
κινεί τα έμβολα με δύναμη
και πυρή η επιθυμία αναχώρησης
γεμίζει τις αντλίες
από το ανεξάντλητο
και τους σωλήνες
με ορμή.




granazia 3


Εσοχές κι εξοχές
δαγκώνονται ηδυπαθώς
γυρνώντας τα γρανάζια του ταξιδιού μας.
Κραδαίνουν τα σώματα συντονισμένα ...εκκίνηση.
Κόρες
ανοίγουν
ανοίγονται
εκστασιασμένες
καθώς
κύματα ξέφρενα…μεγαλώνουν το ανάστημά τους

γλείφοντας με μεγαλύτερη ακόμη μανία το σώμα
που επιβλητικά θα τα διασχίσει.

Η αναχώρηση...
Το βαθύηχο μπάσο βογγητό του φουγάρου

ξεμπουκώνει
από πυκνόμαυρες ιογενείς σκέψεις
κι
εμβολές ύπουλων επιδημιακών φόβων
που γρήγορα θα διαλυθούν

ανίσχυροι στο Απέραντο…

Η άφιξη…
Συναφής... + αφής
στην ΑΝΑΦΗ
δύω - δύο
άλια φιλο/λογίζοντας

τολμηρά φιλο/λογχίζοντάς με
βλασταίνει στον αγχίαλο

και δι/εις/δύει
διψασμένος
ο πυριγενής καυλός
του νεόφυτου θέρους
για να βασιλέψει εντός μου.
Δι/Αυγής υγρή

“ελευθερώνεται”…η παράδοσή μου
στους αμμουδιασμένους κόλπους
του καλοστημένου free camp σκηνικού μου…




Καλή συνέχεια…

κάτω από υπέροχα περαστικά φεγγίσματα

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Ας υποθέσουμε...''Αν-Να..''

(Έργο του μεγαλύτερου ζωγράφου ...της ζωής μου Δ.Α. σε ηλικία 2 ετών)
.
.
.
.
Ας υποθέσουμε...
.
Θυμώ
θηλή
και
θρέψης
φιλί
επιθυμώ...
.
.
.
Ξηλώνω
σιωπή
φτιάχνω
οπή
..λοιπόν..
που
ποθώ
ποθώ
να διαβώ
να χύνομαι
να γίνομαι
Επιθυμώ ...οπή, ας υποθέσουμε
.
Επι ..θυμώ μου απάντησες τότε μητέρα:
Άννα, ντροπή !
.
..κι αντιλάλησε..
.
Ανατροπή!
Ανατροπή!
Ανατροπή!
Τροπή!
Ροπή!
Ροπή!
Οπή!
Οπή!
Οπή!
...και πέρασα
απ την ντρ-οπή σου
με ένα πρώτο κλάμα
..στη ζωή, μητέρα
.
..κι ας πόνεσες ξανά
.
Μαρία Λιούγκου (maira del mar).
.

.

.

Με
''ΠΟΙΗΣΗ, ΤΡΑΓΟΥΔΙ,ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ''
σας περιμένουμε
την Παρασκευή 22 Μαίου και ώρα 8.30μ.μ έως 11.30μ.μ στο NOSOTROS, Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια.
Συμμετέχουν ποιητές,μουσικοί,τραγουδοποιοί.
Επιμέλεια και παρουσίαση της βραδιάς απο τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο με την συνεργασία και τον συντονισμό στο μουσικό μέρος του κινηματογραφιστή Αντώνη Μποσκοϊτη.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Συν-απαντήματα ερωτημάτων...



Ρωτάς λοιπόν
...τι είμαι
...που είμαι
... πως είμαι
Πώς να με περιγράψω;
Μια ‘’Ιδέα’’ είμαι... του 'ΟΛΟΝ'.
Μια απ όλα, δηλαδή
-Γκαρσόν, φέρε και μια πράσινη...με δυο ποτηράκια.

Η σύλληψη μιας πανάρχαιας΄΄Ιδέας΄΄ σε νεότερους χρόνους.
Φτιαγμένη συθέμελα
από την ορμή
και την υπερ-βολή
μιας έμφυτης ηδονής
δια ασπασμών
και διασπάσεων κυττάρων.
Είμαι..
και φέρω την υπερ-βολή
Ω,ναι...
Υπερ-βολή
που με εκτοξεύει
από και προς
παρα-βολικούς κόσμους
κι επι-Κοινωνίες
με συστήματα ενισχυμένης αρμονικής
δίχως υπόδουλες πλειοψηφίες
που παραιτούνται
και λεκτικές απάτες
μιας σκανδαλώδους και θλιβερής
( δ-) Ιmo-κρατίας
που δεν παραιτείται.
Συνυπάρχω αρμονικά
με Ελάσσονες και Μείζονες
και λέξεις
που ξεκάθαρα μόνο ‘’εννοούν’’...
και
δεν εννοούν
να συν -μορφωθούν
στην επιβολή
...ασχήμιας.
Είμαι...
1,74
Δεν είμαι υπεράνω.
Aφ υψηλού όμως κοιτώ
μια σκιά που προσπαθεί όλο
να ξεπεράσει το ανάστημά μου.
Στο ύψος μου επιμένω
...να πετώ
ναι, πετώ... ότι ανούσιο
βαραίνει
τα ματόκλαδά μου.
Καμιά φορά λυγίζω
σπάω κιόλας
από υπερώριμους, παραγινωμένους καρπούς σκέψεων.
Είμαι...
όμορφη
Αρέσει δεν αρέσω.
Είμαι όμορφη!
Και νάρκισσος είμαι.
Καθρεφτίζομαι συνεχώς σε οτιδήποτε με ομορφαίνει...
με μια τάση προς την θάλασσα.
...del mar
Αχώριστες, ζω στα μήκη και πλάτη της
Κι εκείνη στην πλάτη μου
οραματίζεται
αιολικές ανάσες ερώτων
να ξεσηκώνουν
ακύματες ως τώρα ακρογιαλιές
με χάδια που διαγράφουν πορείες
να φτάσουν προορισμούς που ονειρεύτηκαν.
Κανείς δεν ονειρεύεται πια.
Κανείς αληθινά
δεν ξεσηκώνεται.
Υπόδουλοι ενός συστήματος φόβου κι ανασφάλειας.
Γι αυτό κι εγώ ...όλα τα κάνω θάλασσα...
Στο πνεύμα της βουτώ
σε βάθος ουρανών
…like a starfish
Γέννημα θρέμμα δίγλωσση
…like a star-fish.
Είμαι...
ο προορισμός που ακολουθώ
δίχως επιστροφή.


Ψιτ...
Και γεμάτη Ψ-αίμα είμαι...

Όσο αιμορραγώ καρπίζω.
Στην τροχιά της Πανσελήνης μου
γεμίζω
αδειάζω
γεννώ
πονώ
δημιουργώ
κι ολοκληρώνομαι
κάθε στιγμή.
Είμαι...
γένους θηλυκού...
Λατρεύω κι απολαμβάνω τη φύση μου
κι έτσι...
με σκέλια ορθάνοιχτα
και υπερβατικούς δρασκελισμούς
διαβαίνω στα βαθιά και ανείδωτα.

Θέλω να σε δώ...!!!






Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

άστυ...ερ-Αστών







































Δουλόφρονες του Έρωτα
επιθυμίες
ανωνύμως
ολοΕΝΑ
κοινωνούν
στα υλικά των θαυμάτων
ώσπου
βαφτίζουν το σώμα τους
στο κόκκινο του οίνου.

Το θΑΥΜΑ…
και
χάρτινες σαΐτες
θα απογειωθούν
από το ασύνορο των ψηφιακών αιθέρων
γεμάτες ερωτικούς ψίθυρους
για να προσγειωθούν
στο σάρκινο αυτί της πόλης.
Στις τσιμεντένιες ταράτσες

της πολυώροφης ερημιάς της
ανα-λογικά
κι
ανάστατες
οι
ανάσες
και
τα
παρα-μιλητά
αχνογραφούν
τη μορφή σου.
Το φως
του 'μόνου'
ήλιου
θα περάσει
από το πρίσμα των ματιών σου
και χίλια χρώματα
άνοιξης
θα ξεσηκώσουν
θύελλα
ρίγη
γύρη
λουλουδιών
ώσπου
ο ‘μόνος’
θα γείρει…
θα γείρω
στην παλάμη της νύχτας.
Νύχτας γεμάτη
οφειλές
να
με φιλά
όπως καμία άλλη
νύχτα
δεν με φίλησε
ποτέ.
Θα αρπίζουν τα ακροδάχτυλά της
στις λεπτές χορδές μου
στα άκρα/τα
κατάβαθα
να φτάσουν
στα άκρα…στα άκρα…
κι από τα άκρα
του στενού κρεβατιού
θα χύνονται
εύφλεκτες
και
υγρές
χύνονται
απ τις σχισμές των χειλιών μας
παράτολμες οι λέξεις
να ποτιστούν
οι χωμάτινες
αττικές οάσεις
με νεόφυτα πάθη.
Φλόγινες ευωδιές
θα αγκαλιάζουν
τα σώματα
ενώ τα δάχτυλα
χωμένα
στη ζεστή
χωμάτινη
σάρκα
θα ψηλαφίζουν

τις ουσι-Αστικές της κορυφώσεις.
………
Κι έπειτα
σα
να
νιώθω
ναυαγοσωθείσα
τη λαχτάρα σου
τυλιγμένη γύρω
από τις φουσκωμένες φλέβες
στο λαιμό μου
να λΑΙΜΑργεί
να ξεδιψάσει
ρουφώντας
την ορμή τους.
Με θες ολοδικιά σου…

Μα,
εγώ δεν έχω στρατιώτες πια…
Ούτε πόλεμο.
Ούτε φόβο.
Ένα ολόψυχο κορμί έχω μόνο
γεμάτο σημάδια
από παλιές μάχες
ερ-Αστών
και κρ-Υφές επαναστάσεις
βυθισμένες στην αξιοπρέπεια μόνο έχω
και μιαν ελευθερία έχω ….που κυβερνά εντός μου
Έτσι μόνο , ασύνορα …κι ολοκληρωτικά
ελεύθερη κατακτιέμαι…


Έτσι μόνο…
.
.
.
.

(Λόγια μέσα απο την αγκαλιά ακόμα της λατρεμένης μου...Αθήνας )


Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Μικρές απ-ΑΓΓΕΛΙΕΣ...Μεγάλης πΑρΑσΚεΥήΣ


κλικ...πάνω στην εικόνα




Τιμή μου να παραβρεθώ αύριο δίπλα σε δυο σπουδαίους ποιητές ,τον Αντρέα Παγουλάτο και την Μαρία Λαγγουρέλη , προσκεκλημένοι του Αντώνη Μποσκοΐτη στην τρίωρη εκπομπή του ‘’ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ’’ να επιλέξουμε και να διαβάσουμε θρηνητικά ποιήματα απώλειας και θανάτου.
Μπορείτε… να μας ακούσετε στο Κανάλι ΕΝΑ , 9μ.μ. έως 12 μ.μ., στη συχννότητα 90,4 ή μέσω διαδικτύου στη σελίδα
www.kanaliena.gr
Στην επιλογή των Ασμάτων ο Αντώνης Μποσκοΐτης.



maira del mar /Μαρία Λιούγκου

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

μονο-ζυγο





μέλλει


μέλι


μέλη



αγκαλιασμένα


Θρέψης
.
.
πλεύση
.
.
μελιχρή
.
.
!!!
.
.

Δέος



ηδέως
.
.
στην περιφέρειά μου
..
.
μείνε
.
.
γίνε


γλυκιά


ηδονή.


Αν έλξη


ανέλιξη…


πληγή


φυγή…


κι αν έρως


ήδη


σε σένα


απο-λήγει


κι αν Κέντρου εκφεύγω


κι ακόμα εμμένω


να μένω


μονάχα- μονάχη


να λέω


'μπορώ'


με


λόγια


με/λό/για


ξεχειλίζω


λό-γι-α ...


σβήσε με


κράτα με


κράτα μου


μέλι


σε χείλη


μέλλει


γλυκό


φιλί. ..
update 27.03.08

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Ανοιξιάς… ερωτ-απο-κρίσεις


Η πόρτα...
και μια μακρό-συρτη σιωπή
Τριγύρω φθόγγοι σκορπισμένοι
και ατημέλητες λέξεις
αφημένες
δίχως νόημα.
Χτύπησα…
για άλλη μα φορά δυνατά
- Να ανοίγει προς τα μέσα για προς τα έξω αυτή η πόρτα;;;
Καμιά απόκριση
Μόνο μια σιωπή
μονότονα
με την πιο δυνατή φωνή της να ηχοβολεί ορμή
Σπάστην …σπάστην…σπάστην…!!!
Κι ήταν εκεί...
κάτω από την πρόσκαιρη βροχή
του Σαββάτου
σαν να με περίμενε από πάντα.
Έβρεχε …
Άπλωσε το χέρι της
κι από τα δάχτυλα της
έσταζε
μουσκεμένος ο έρωτας.
Με πλησίασε…
Αμήχανη ξεροκατάπια τον ανώφελο θόρυβο
Έπειτα το φιλί...
και κάτω από τον ουρανίσκο
μεταγλωττίζονταν αυτόματα
τα μέχρι τώρα ακατανόητα.
Απ τα υγρά χείλη της
γλιστρούσαν ασυγκράτητα λέξεις
τρυφερές
μαζί και λασπωμένα βρόμικες.
Έβρεχε ακόμα…
και πάνω από τα διψασμένα ριζώματα των αγρών της
λίμνασε για λίγο αναστολή
ώσπου
ανάμεσα σε ρίγη
και πόρους που ανέβλυζαν ηδονή
ρυάκια από παντού
σχημάτιζαν την ρότα τους
για Ένωση .
Αφέθηκα στη ροή.
Κι έπειτα…
πρωτόκλητα
άναρθρα
κι αδιάφορα στην πτώση
τα Ουσιαστικά
χύθηκαν
φλεγόμενο ποτάμι
στην Ανοιξιά
…της θάλασσας μου.




Ημέρα ποίησης σήμερα
… να μην ξεχάσω ότι η απουσία της
καθώς και η έλλειψη Ερωταποκρίσεων στην πολιτική
είναι υπαίτιες της ελλειμματικής πολιτικής κρίσεων .
Σε καιρούς ύφεσης ας αντιπαρατεθούμε
‘’δημιουργώντας’’ συνθήκες ύπαρξης στο ανέφικτο.




Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

χαρτο-κοπτική



















Ντάμα Κούπα με σπαθί....










...έτσι







κι έτσι


...ως τον τελευταίο γύρο Της
την τελευταία μου στροφή

ποντάρω


χάρτινη

σε

τσΌΧΙno κορμί.


...έτσι




κι έτσι



Ποντάρω
ώσπου
νικήτρια
να φτάσω
στον τελευταίο γύρο Της
στην τελευταία μου στροφή


Ώσπου...
ποντάρω


και ξέρω
γυμνή
με φανερό
τον Άσσο
και δίχως
πάσο




περνώντας
.

.

.

.

ΤΕΡΜΑ
.

.

.

.

στο νήμα θα κοπώ




...έτσι








κι έτσι






για πάντα






Παίζοντας!!!



Βάλε ΒαλΕ΄ να πιούμε….

.


.

.


.

ΝΑΙ... !!!





.