Τετάρτη
Mε συνεπαίρνει...
Πέμπη
Με συνεπαίρνει...
εκείνη
η σπίθα…
που φέρνει
αλλόκοτα
νέος αέρας
πάνω στις εύφλεκτες λέξεις
στο χαρτί μου.
Τις ρουφώ
σαν το πρώτο τσιγάρο
μετά από καιρό.
Kαι σπινθηρίζει ο νους.
Kι όπου καπνός
φωτιά…
να με μεθά
Παρασκευή
Εφήμερον…
πεταρίζω
κι όλο σιμώνω
στη φωτιά
Ας καώ …
Άσβεστο τον πυρήνα μου
έτσι κρατώ
Σάββατο
Γιγαντώνονται οι φτερούγες μου
Στενεύει ο κόσμος
και δεν χωρώ πια …
Ασύνορα
το φεγγάρι κρατώ
μπαλόνι λευκό
και μεταναστεύω
φιλί φιλί
από στόμα σε στόμα
από σώμα σε σώμα.
Μη φοβάσαι …. κι επιτίθεσαι στο στέκι μου
αν δεν καταλαβαίνεις.
Μεταναστευτικά ομιλώ την ‘’υπερβατικήν’’.
Εσύ;
Κυριακή ξανά…
Φοβάσαι μην καείς…
Να φορέσω το Μάρτη…
για τους δυο μας, θα μου πεις.
Της Νύχτας
με τυφλώνουν απόψε οι προβολείς.
Στα ακροδάχτυλά της
θα με βρει το πρωί
να με ψηλαφίζει
ενώ ονειρεύομαι
…σώματα που ανατέλλουν
αγκαλιασμένα.
Δευτέρα ξανά…
Από την παλάμη σου
δεν με νοιάζουν
της μοίρας μας οι δρόμοι
μα οι διαδρομές
που θα διασχίζει
το χάδι σου
και θα τρυπώνει
στις ξεκούμπωτες στιγμές μου
…
Τρίτη ξανά…
Μου λείπει
η καθημερινότητά της πόλης.
κι ας είναι εκεί σκληρό το κάθε βήμα.
Μου λείπει η Αθήνα…
Τετάρτη ξανά..
Στο πολυκατοικημένο
απο ανθρωποκυνηγούς κι αγρίμια
δάσος της θα έρθω.
Στην λεηλατημένη
''Κύπρου και Πατησιών''
οn the road…
σε δρόμους
και σταυροδρόμια
να σκάψω
στα τσιμεντένια ριζώματα της
να σε βρω.
Θαρρούν τα άστεγα αυτοκίνητα
πιο κερδοφόρα
από τις άστεγες ανάσες μας, οι ανόητοι!
Σήμερα ξανά…
Σε γυρεύω παντού
Mi terra
Το χωμάτινο σώμα σου
επιθυμώ να φιλήσω
να απο-στηθίσω ζωή
να μάθω...
θα μάθω…
Πρέπει να μάθω…
αύριο...
…να ξεκινήσω, λέω
Δεν υπόσχομαι!!
Πνιγόμαστε οι άνθρωποι
στις υπο-ΣΧΕΣΕΙΣ .
Γι αυτό σου λέω...
Δεν ξέρω τι είμαι
Ούτε που θάμαι αύριο…
Ξέρω
φανερά
με ΣΧΕΣΕΙΣ
και
με ΘΕΣΕΙΣ
δίχως προ-ΘΕΣΕΙΣ
και την αυτό-σχεδία μου φορτωμένη συλλαβές
να βουτώ τις άμαθες κι άπειρες λέξεις μου
σε διαστάσεις κι ουρανούς
που εσύ Ανώνυμε…
επιτιθέμενος σε ότι δεν καταλαβαίνεις
και (blogo)κουκουλοφορώντας
στα (blogo)στέκια μας
αδυνατείς να δεις.
Θα με βρίσκεις πάντως…
εδώ
να ερωτοτροπούν
οι στιγμές μου
κι απ τις σχισμές μου
να χύνεται ζωή.
κι εδώ
να υπερασπίζομαι και την δική σου μικρόβια ζωή
…κι ας μην καταλαβαίνεις.
up ………….....ΑΝΘΡΩΠΕ
την
up………….....ΟΥΣΙΑ
σου
up………….....ΑΞΙΩΝΩ
Up…….. !!!!
(Ακούγεται το roads των portishead)
