Επανάληψη...την Τρίτη γράφω

Η μέρα σήμερα ήρθε δυσλεκτική.
Να θυμηθώ προσπαθώ τους κανόνες.
Την Τρίτη γράφω…


Σύνταξη:

Υποκείμενο:.…γένους θηλυκού
Πτώσεις:……...πολλές!
Αντικείμενο:...του πόθου.

Θα ανασυνταχτώ.



ΧΡΟΝΟΣ:

Ενεστώτας:

Εγώ παίζ-ω
Εσύ παίζ-εις
Αυτός
Αυτή παίζ-ει
Αυτό

Ο καθένας έχει την κατάληξή του…τελικά.


Ο Αόριστος:

Ορίζει…
Το ¨Α¨ του… στερητικό.
Μου λείπεις ακόμα.



Μέλλοντας:

Άλλος ένας χρόνος.
Την Τρίτη θα γιορτάσω κι άλλα γενέθλια.
Μελωμένος ο μέλλοντας μου. Κολλάω πάνω του. Ακόμα τον
μπερδεύω με την Ευκτική.


Ευκτική:


Έγκλιση. Γεμάτη ευχές.
Θα με γεμίσετε αγαπημένοι μου πάλι με αυτές...κι εγώ
θα πρέπει να τις χωρέσω…κι ας λιγοστεύω χρόνο…. .με το χρόνο.
Δυο μέρες έμειναν. Θα προλάβω ελπίζω να φορέσω το χαζό χαμόγελο του αιώνιου μικρού κοριτσιού που σου αρέσει. Να έρθεις…. εύχομαι.



Παθητική φωνή:

.......χωρίς ποιητικό αίτιο !!!!


Επιστρέφεις αύριο στον Μέλλοντά μου. Ανα-ψυχής ταξίδι. Πάντα επιστρέφεις. Θα φτάσεις πρωί μου έγραψες. Τραβάω το στόρι μου και περιμένω να σε δω να έρχεσαι απ΄ το πρώτο φως. Πρώτα η σκιά σου θα φανεί. Να ξέρεις. Αυτήν θα ερωτευτώ…κι ας λέω το φως.
Η μαμά δεν επέστρεψε ποτέ. Ταξίδι ψυχής. Ποτέ δεν επιστρέφεις. Χαμένη στον Αόριστο.

Δεν καταλαβαίνω !!! Θα μου εξηγήσει κανείς;

Την Τρίτη γράφω άλλον έναν χρόνο.
Ακόμα δεν έμαθα τους κανόνες. Θα μείνω πάλι……….με κολλημένη τη γεύση του μαλλιού της γριάς στο πρόσωπό μου.…τη γεύση της καμένης καραμέλας.
Την Τρίτη γράφω άλλον έναν χρόνο. Ανορθόγραφα….με καταλήξεις που δεν θα ορίσω ποτέ…...
Αυτή την Τρίτη δεν θα έχει φαγητό στο πάρτι…η μαμά λείπει ακόμα.
Αυτή την Τρίτη δεν θα σβήσω το χρόνο πάνω στην τούρτα.

Σ αυτήν την φαρσοκωμωδία σε καλώ να τουρτοπολεμήσουμε…όπως αρμόζει.
Αυτήν την Τρίτη.
Θα έρθεις;
Σε θέλω κοντά μου σ΄ αυτόν τον πόλεμο της τούρτας που κηρύσσω…και να με χαίρεσαι θέλω…όπως θα κολλάει πάνω μου η γεύση σου….χρόνια πολλά.
.

Σημεία στίξης

Παραμερίζω τις χιλιάδες λέξεις σου. Γεμίζω τη μαύρη οθόνη μου με σημεία στίξης. Ξαπλώνω πάνω στα αποσιωπητικά… αστέρια πάνω στη μαύρη οθόνη… που υποσχέθηκες…να τα γκρεμίσεις για μένα…ένα- ένα. Άπειρα. Μάθε ,πως δεν πιάσανε οι ευχές . Κι είμαι παιδάκι, όπως λες. Τις υποσχέσεις σου να τις κρατάς. Από τα αποσιωπητικά κρατώ τη σιωπή.

Παραμερίζω τις χιλιάδες λέξεις σου. Και νυχτώνω την οθόνη.
Στο λιμάνι σου ανάβουν τα λαμπιόνια της παιδικής ατέλειας μου
κι αντανακλούν στη θάλασσα σου.
Θαυμαστικά

Παραμερίζω τις χιλιάδες λέξεις σου
Κι ερωτώ.
Γεμίζω την οθόνη ερωτηματικά. Και ξεκαρδίζομαι. Γιατί είμαι παιδάκι εγώ όπως λες , κι όταν γελώ… ξεκαρδίζομαι. Κ΄ η σβουριχτή καρδιά μου σφηνώνεται πάνω στο ερωτηματικό που έχει σχήμα αγκιστριού.

Ρίχνω στο μαύρο κόκκινο. Της καρδιάς. Γιατί είμαι παιδάκι εγώ, όπως λες. Και ζω με παραμύθια. Η κοκκινοσκουφίτσα δεν έμαθε ποτέ να κουνάει το μαντήλι και το βαλε για πάντα στο κεφάλι της.

Παραμερίζω τις χιλιάδες λέξεις σου. Αφήνω την οθόνη μαύρη
Και διασχίζω το τούνελ που έχτισες με αυτές…για να σε διασχίσω
και να φτάσω στην άλλη σου άκρη. Την φωτεινή.
Ακόμα φοβάμαι το σκοτάδι. Ακόμα. Γιατί είμαι παιδάκι εγώ, όπως λες

Νάρθω στο κρεβάτι σου απόψε;

Κάταγμα σκαφο-ειδούς

Δέντρο μου φάνηκε στην αρχή. Κολύμπησα με όλες μου τις δυνάμεις. Όσο πλησίαζα το δέντρο γινόταν ένα μικρό κλωνάρι στην όχθη. Στερεωμένο πρόχειρα στο χώμα κι αδύναμο να με κρατήσει. Δεν άντεξα, δεν άντεξε…δεν θυμάμαι. Στροβιλίστηκα σε υδρόγειους ουρανούς και ρίγη και…..τσακίστηκα…..!
Ο ιδιοκτήτης του Bar μου πρότεινε να πάω κατευθείαν στο νοσοκομείο. Προτίμησα να αφεθώ λίγο ακόμα στην ροή του Αλκοόλ. Θυμάμαι να παίζει ένα κομμάτι από τον καινούργιο δίσκο των radiohead που μου είχες χαρίσει. Πλήρωσα …και πήρα τα ρέστα μου. Αύριο θα καταθέσω…στο ταμιευτήριο του χρόνου μου νέους φόβους με ψηλότερο επιτόκιο.
Οι φίλοι με ανέβασαν στην όχθη. Σύρθηκα σε ασφαλές σημείο. Να έχω εποπτεία. Στο μεσοδιάστημα. Ως το πρωί είχε πέσει σύρμα κι όλες οι παλιές πληγές συγκεντρώθηκαν στο ίδιο σημείο. Έτσι κάνουν οι πληγές. Είχα σπάσει. Νοσοκομείο στα επείγοντα. Κάταγμα σκαφοειδούς οστού η γνωμάτευση των γιατρών. Στο γύψο. Ρίχνω άγκυρα, κατεβαίνω από το σπασμένο σκαφοειδές μου στην όχθη ξανά…ακίνητη. Στην ασφάλεια του μεσοδιαστήματος , στο χρόνο του ΄΄λίγου΄΄ ….να παρατηρώ ότι πήρε κι ότι θα φέρει το ποτάμι. Στο γύψο για έξι βδομάδες.
Σήμερα επιτέλους τον βγάλανε. Όλα περνάνε. Έρχονται και φεύγουν. Το χέρι αδύναμο μα ελεύθερο πια. Για δεκαπέντε μέρες θα πρέπει να κάνω τρεις φορές την ημέρα ασκήσεις…..να δυναμώσει. Κρατώ…..την ελευθερία κι εγκαταλείπω την όχθη. Η ζωή είναι ωραία …κυλά σαν ποτάμι. Θα μπω... θα αφεθώ. Στη ροή…στη ροή θα αφεθώ…στο χρόνου του ΄΄όλου΄΄…..στη στιγμή! Εκεί παρούσα.

Βουτάω στο νερό. Το κέντρο μου απλώνει κύκλο. Ο παλιός έκλεισε.....μηδενίζω. Ανοίγω…. καινούργιο…έτοιμο να υποδεχτεί έναν άλλον……..κρίκοι ενωμένοι…….φοράω τη σκέψη μου αυτή βραχιόλι... στη θέση που λίγο πριν ήταν ο γύψος. Ετοιμάζομαι για σένα.....αφήνομαι στη ροή..........

facebook

Η θύμηση κάνει κύκλους. Στους κήπους σου.
Στη χάση τώρα!
Η θύμηση κάνει κύκλους.
Σε facebook αναρτήθηκαν φωτογραφίες μας με πανσέληνο στη λίμνη Πλαστήρα.
Στη γέμιση τώρα!
Η θύμηση κάνει κύκλους σε υγρά τοπία.
Η πληρότητα διαρκεί μια στιγμή.
Στο καταφύγιο....
...από την ώρα που μπήκα ένιωθα, την άγνωστη ως εκείνη τη στιγμή Μάγια, το τετράχρονο κοριτσάκι νεαρού ζευγαριού, να με παρατηρεί ασταμάτητα. Φορούσα εκείνο το, σχεδόν πια με συρραπτικό στερεωμένο στο κεφάλι μου, σκουφάκι. Πως το έλεγε ο Λογοθέτης; Φοράω καπέλο για να περιορίζω τη σκέψη μου; Ε, κάπως έτσι λοιπόν. Η Μάγια παίρνει φόρα και με πλησιάζει.
-Είσαι ε-ξωτικούλι;…Το ¨ε¨ μου έφερε γέλιο και το ¨ξωτικούλι¨…τον κόσμο μου.
-Ναι, της απαντάω.
Δεν χρειάστηκαν πολλά. Aπό τον γύψο μου έβγαλα μαγικά φιλιά, που κάναν σάλτα και σούζες περνώντας ξυστά απ΄ τους ¨ενήλικες¨, ξυστά δίπλα από τη φωτιά στο τζάκι, χοροπηδούσαν στο πάτωμα, φτάνανε στο ταβάνι, ξανά και ξανά για να καταλήξουν στο μάγουλο της μικρής Μάγια.
Για πέντε μέρες, όσο η εκδρομή στο καταφύγιο, μεταξύ μαγικών φίλτρων που τρώγαμε και τις μυστικές γαργαλοσπηλιές μας στο χιόνι και στις ντουλάπες, παρακολουθούσαμε εκστασιασμένες την πορεία των φιλιών. Έπειτα, για να το επαναλάβουμε, τα βγάζαμε προσεχτικά από τα μάγουλα… μην μας ξεφύγουν… πάλι στο γύψο…και καινούργιος γύρος. Μέχρι που εξαντλήθηκαν…τα φιλιά.

Εξαντλήθηκα! Ναι, ακόμα δεν έβγαλα τον γύψο. Είμαι στην έκτη βδομάδα. Δύσκολη υπόθεση ο σπασμένος καρπός. Καρποί ! Αργούν πολύ ακόμα σ' αυτά τα υψόμετρα. Κατάβαση. Θα πάρω θάλασσα...
Απ΄ το πρωί σήμερα πηγαινοέρχομαι μια στην πρύμη μια στην πλώρη. Ανυπόμονη να απλώσει το δίχτυ του το φεγγάρι. Να πιαστώ. Ας πιαστώ. Λαχανιάζω…ανάμεσα στα περασμένα και τα μελλούμενα. Εξαντλήθηκα! Χάρτινη σαν τις φωτογραφίες η θύμηση. Την ψαλιδίζω στα απειροελάχιστα κομμάτια της. Τη θύμηση. Να την σκορπίσω… στη στιγμή. Θα καθίσω στην πλώρη, ακίνητη…και θα σε περιμένω. Μα όχι!! Στο ίδιο δίχτυ θα πέσω πάλι! Να κομματιαστώ σε στιγμές, λέω …και θα σκορπίσω στη θάλασσα…σε αλάτι και νερό…κάθαρση!
Σε facebook αναρτήθηκαν αποθηκευμένες στιγμές από την εκδρομή μας. Κρατάω μόνο μία. Την μοναδική που δεν υπάρχεις. Αυτή τη στιγμή κρατώ…αυτή τη στιγμή!

Θα νοτίσω για λίγο ακόμα στην επιφάνεια κι άκοπα θα με τραβήξει ο βυθός μου. Στον υγρό παράδεισο των Νηρηίδων. Εκεί θα με βρεις. Στη στιγμή. Να χορεύω. Θα με αναγνωρίσεις. Όπως η μικρή Μάγια.

Ευωδιά...γράμματος

Χθες βράδυ.....με τη γάτα μου

Απο-σιωπητικά

απο-σιωπητικά.......απο-σιωπητικά....εκεί θα αράξω....

ανάμεσα στις κουβέντες που κονταροχτυπιούνται...........

ανάμεσα στα λόγια που δίνουν και παίρνουν..........που δίνονται για να πάρουν.....

που παίρνονται αλλα δεν δίνουν.....που δίνονται χωρίς να πάρουν.....

εκεί στα αποσιωπητικά θα αράξω.....

στο ά-λογο......με όλα τα στερητικά ΅άλφα΅ !


¨άλφα¨στερητικό...

¨άλφα¨...

¨αγάπη¨....

¨αποσιωπητικά¨

¨αγάπα με¨...


¨άποσιωπητικά¨....



ΥΠΟΓΡΑΦΗ

αγαπώ