Κυριακή 15 Ιουνίου 2008

παρατονισμοί



Εν πολλοίς
την πόλη
εγκαταλείπω
για δυο μέρες
να δύω
μακρυά σου…
για λίγο…
να λυγώ…
σε άμμο
μη σπάσω.

Απόπλους…
απ το λιμάνι .
Πόσο μοιάζουν όλα τα λιμάνια!
Σταυρόλεξο.
Εγώ το σταυρό
Εσύ τις λέξεις
Δυο ποτά στο μπαρ του πλοίου
σε περικλείω
πλέω
κλαίω
φτιάχνω κύμα …
κι αυτό τη σιωπηλή συντριβή μου.

Θυμάμαι…

Καλοκαίρι
Να μου μιλάς για έτη φωτός.
Το φως μου δεν έχει έτη…χε!

Επέμενες ότι
το αστέρι που βλέπω
ίσως να μην υπάρχει πια.
Το είχες γκρεμίσει ,ε;
Δεν ήξερα πως μιλούσες για μας.

Όλα μιλάνε για μας, το ξέρω πια!!!



Φτάνω κομμάτια, συνθέτω κομμάτια.
Η μελωδία.
Υπόκωφοι υγροί ήχοι
του άτολμου έρωτα
σε μυστικό ρυθμό.


Θέρος κι έρως
στο νησί.
Οι φίλοι.
Θέρμη και πλήξη
Αντιστάσεις που λιώνουν
στον ουρανίσκο μου
και κάνουν τις λέξεις
να χύνονται
παράτολμες
και
παρατονισμένες.

Ανάσα
Δύνη
Δεινή ανάσα
πόθου
Νυχτώνει πια
…να σχηματίσω την σελήνη.

Τη σχηματίζω
την κοιτώ
στου κύκλου της τα θυμικά
βλέπω εσένα
όλο να αλλάζεις.

Μου λέιπεις πολύ
πότε-πότε
και
ποτέ μα ποτέ
δεν θα μάθεις το βάθος
της πληγής που άφησες.
Ποτέ!
Δεν μπορείς!

Θέρος κι έρως
Ολόγλυφο σώμα μου
Δηναιές μου πληγές.
Άλλη μία.
Το αλάτι από πάνω της γλείφω
Με την ηδονή που απολαμβάνει
ένα παιδί το παγωτό του.



Ολοένα το ένα… στα δύο
Κι όλο δύω



Σελήνη μισή
κι άλλοτε σελήνη σε σχήμα νυχιού
να ξύνει πάνω μου
τις διαθέσεις της.
Ωδή μου κι οδύνη μου


Ολόγεμη σε ποθώ
Ακούς;;;
Ο λ ό γ ε μ η !!!

Ξημερώνει
κι
εξημερώνει ο ήλιος
κι
εξαλείφει τις πληγές
λένε

Αφήνομαι!

Te quiero
Te amo
Mi Terra
Κι έρω
στην άμμο
μητέρα


Θέρος κι έρως
Πηγή ζωής
Αλάτι, νερό , ιώδιο και ήλιος.
Διψώ
πολύ διψώ
και λαιμαργώ ζωή.

Μπήγω τα δάχτυλα στην άμμο
Θυμάμαι
μυρωδιά και στήθος μητέρας!!!


Θέρος κι έρως
Σε σκέφτομαι
Κυλά η ζωή
κι εγώ το σώμα μου στην άμμο
και την κρατώ στα χέρια μου σφιχτά.
Με πάθος την σφίγγω και με δύναμη
κι αυτή
έτσι,
την δύναμη παίρνει
και ξεφεύγει
και γλιστρά
από τα δάχτυλά μου.

Κι εσύ μητέρα
Πως άφησες το στήθος να σου κόψουν
…κι έπειτα έφυγες;;;;;

Τώρα;;;;

Δεν θα μεγαλώσω ποτέ.

Ασυγχώρητη!!!!!

18 σχόλια:

Mirella Kalostipi είπε...

Καλημέρα Καλημέρα MairaDelMar!!
Έχεις λοιπόν εδώ μια ζεστή φωλιά γεμάτη ποίηση και αγάπη... Και Τέχνη και ευαισθησία. Τι καλά!!!
Στον τίτλο του φιλοσοφικού βιβλίου που λέγαμε αντί για "Πώς..." το σωστό είναι "Μαθαίνοντας...". SOrry
Αν απόψε δείτε και την ταινία περιμένω να μου πεις πώς σου φάνηκε. Εξ' αφορμής κάτι έχω γράψει κι εγώ στο blog μου. ΦιλιάΧΧ

BOSKO είπε...

Τώρα που καλοκαιριάζει, σου συνιστώ να αφεθείς σε έναν πρωτοφανέρωτο καινούργιο έρωτα και να βάλεις στην άκρη τους παλιούς, τους ψυχαναγκαστικούς. Σα summer therapy, δες το...

maira είπε...

@Mirella Kalostipi
Καλημέρα, καλημέρα κι απο εδώ !!!

Θα πάμε φυσικά.
Και φυσικά διάβασα το κείμενό σου...Στο λέω, ¨δεν ξέρεις πόσο τυχερή είμαι!¨
Rendez-vous a Paris, σε κοινό παρόντα χρόνο να το συζητήσουμε .
:))
Φιλιά Mirella μου !!!!

maira είπε...

@bosko

Όχι, πες μου .
Με έχεις δει ποτέ...να μην είμαι ερωτευμένη με κάτι ή με κάποιον; Ε;
:)))
Α Θ Ε Ρ Α Π Ε Υ Τ Η !!!
Και το νέο πάντα πιο δυνατό απ το παλιό, ευτυχώς.
Μην ανησυχείς !!!
Λεκτικές απάτες και παιχνίδι !!!
Αφού
ημερο-λογώ...με την έννοια ότι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ εμπεριέχει ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη ΒΙΩΜΕΝΗ ζωή μου. Απόσταγμα αυτής της ζωής, καθημερινά συναισθήματα και σκέψεις που πιέζουν...για έκφραση. Όσο τους επιτρέπω, αυτά ανταποδίδουν και ανοίγουν νέους και προσβάσιμους δρόμους ‘προς’ κι ‘από’ την ομορφιά. Πως αλλιώς ;;;
Στα πλαίσια του summer therapy όλα...και των επικείμενων “πρωτο-fun-έρωτων” καλοκαιριών. Μακριά από ψυχαναγκαστικούς έρωτες φυσικά...κι από κοντά στην αλήθεια μας, έστω με μικροαπατεωνιές!!!!


Μου έχεις λείψει, φιλαράκο μου.
Το βράδυ πάμε θερινό σινεμά...θα έρθεις;;;

Ισμήνη Μπονάτσου/ Ismini Bonatsou είπε...

Τι μου θύμησες με το «Θέρος και Έρως» !! Θυμάσαι ήταν ο τίτλος της έκθεσης κεραμικής της μητέρας μου (Έφης Σπηλιώτη) το 1999.
Και ήμασταν και εμείς οι δύο εκεί, όπου παρουσιάσαμε την performance μας. (Πάντα μας έδινε χώρο για να παρουσιάσουμε την δουλειά μας)!
Νομίζω αυτή ήταν η τελευταία ή προτελευταία φορά που παρουσιάσαμε την συγκεκριμένη performance?

Ηλιας....Just me! είπε...

Πανέμορφο, αν και έκρυβε κάτι το......θλιβερό, στην αρχη, στο ενδιάμεσο, στο τέλος... Να βρεις αγάπη, η αγάπη κάνει καλό, βλάπτει σοβαρά την ανία μας... Αγάπα και νιώσε την αγάπη να σου έρχεται σαν θερμές ακτίνες ηλίου που σου ζεσταίνουν το κορμί, το μυαλό, την ψυχή. Τα λιμάνια θα μοιάζουν πάντα μεταξύ τους. Πάντα θα έχουν την ίδια μυρωδια, του ανεξερεύνητου, του όμορφου, του μυστικού της θάλασσας....της περιπέτειας... Και την υπόσχεση μιας παραλίας, μιας αμμουδιάς μια ακόμα εμπειρίας, μέσα στο πυρ του καλοκαιριού, του έρωτα!

(Σα να ξέφυγα λίγο, αλλά μου δίνεις "δικαίωμα" και βήμα!) Καλά να περνάς!

candyblue είπε...

συ-γκλο-νι-στι-κό!

maira είπε...

@ Ισμήνη Μπονάτσου

Η αφίσα σε περίοπτη θέση στο σπίτι μου.
Ξεχνιέται;
...η έκθεση
...η φιλοξενία
...η έκθεση μας στον κόσμο
...η έκθεση μας στον ήλιο

Ξεχνιέται το «Θέρος κι Έρως»
...το νησί, ο μικρός πρίγκιπας, η ξεγνοιασιά και αθωότητα, τα ¨δυο¨ κροκοδειλάκια στα ρηχά, καρπούζι με φέτα κι... ο απίστευτος «δημιουργικός οργασμός».
Ξεχνιέται;

Και σε άλλα πολλά !!!

maira είπε...

@ ηλιας...just me

Είναι το λιμάνι κι είναι το ταξίδι.

Αγαπώ ατελείωτα τα λιμάνια μου.Aγαπώ πολύ κι όποτε...είναι πάντα εκεί,ατελώς να αράζω στους βραχίονες τους και αυξάνονται και πληθύνονται...όσο ταξιδεύω.

Αγαπώ τα ταξίδια.
Με αρχή, ενδιάμεσες «πίστες» δυσκολίας, και τέλος.
Πανέμορφο παιχνίδι η ζωή
και με χαρά την αφήνω να με ¨κερδίζει¨.
Ναι στο πυρ του καλοκαιριού, λοιπόν.
Αλίμονο σε όσους στο απυρόβλητο ζουν.

Μια ¨χαρά¨ θα την περάσουμε...κι αυτήν την «πίστη»!
Κι εγώ ευχαριστώ που με ανέβασες ξανά στο βήμα.

maira είπε...

@ candyblue

χά-ρη- στο -΄ευ΄ !

naya είπε...

Ειδες πως τελικα με πολυ μικρες αλλαγες αλλαζουν τα νοηματα κ το γυρω,το μεσα,ολο γινεται αλλιως?Απο τη θλιψη,στο παιχνιδι κ αντιστροφα,εστω κ αν ειναι ενος αλλου το αποσταγμα αυτο που σε αλλαζει..
Οι καλυτεροι παρατονισμοι ειναι για σενα..
Παντα με πας ενα βημα πιο περα!!
Αληθεια!!
φιλιαααα!!!!

maira είπε...

@naya
Είδες-είδες πως αλλάζουν;;;;;
Και με τις αντιστροφές ¨μύθων¨ που μου υποσχέθηκες,
το επόμενο βήμα...το πέταγμα !!!
Για δες τα καμώματά τους;;;
Το δικό μου ¨παρα-¨
και το δικό σου ¨-μύθο¨ !
Για δες...!!!

Φιλιά !!!

Unknown είπε...

ταξιδεμένα στα πέλαγα τα μάτια, βλέπουν θάλασσες καινούργιες...

έτσι...και χωρίς να μεγαλώνεις ποτέ...

;)

φιλιά βρόχινα...

maira είπε...

Έτσι...τα μάτια!

Και με μια στάλα μιας βροχής νεράιδα
θα ξεχειλίσουν...οι θάλασσες

φιλιά ταξιδεμένα ...

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Δεν βρίσκω κατάλληλα λόγια...
(και αν ψυχανεμίζομαι σωστά δεν σου χρειάζονται κιόλας...)

Χάρηκα που άκουσα την συμβουλή του Μονόφθαλμου φίλου μου με το Ψηλό Καπέλλο...

Πραγματικά έχεις να πεις...

...και λες...

Καλημέρα!

maira είπε...

@vlaxos
Φυσικά και χρειάζομαι "αλόγων" λόγια
Φυσικά...!
:))
Καλώς ήρθες
Καλημέρα

Stardustia είπε...

μια μονάχα λέξη ήθελα να γράψω...
με πρόλαβε η candyblue...

ζωντανό και ειλικρινές...

αυθόρμητο παρόλο ή ίσως και εξαιτίας αυτού του τόσο δυνατού λεκτικού παιχνιδιού...

maira είπε...

@stardustia

¨Μιας λέξης η πνοή¨
ποτέ δεν είναι ίδια.
Πάντα μοναδική και
κι απ τον καθέναν ξεχωριστή!!!
Γι αυτό...
αυθόρμητα παρόλο ή ίσως και εξαιτίας
ότι μας έρχεται να κάνουμε.

Ζωντανό κι ειλικρινές;
Ανα-πνοή κι εκ-πνοή.

Πάνω στις παύλες
ακόμα χοροπηδώ και τραμπαλίζομαι.
Τις παιδικές μου χαρές, δεν θα εγκαταλείψω ποτέ!
Σε φιλώ