Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

εντοπίζομαι...little me, me, me





12 σχόλια:

maya είπε...

θάλασσα.

διαβρώνει
συρρικνώνει
μεγαλώνει
κυματίζει
στροβιλίζει
αναδύει
αναδεύει
αναδεικνύει...

little you
beautiful incredible you.
παντού!

φτάνεις?
χαμογελάω.
τελικά it's US and THEM που λένε και οι floyd.
εμείς της θεάς θάλασσας
και οι άλλοι...

φτάνεις.
τώρα είναι η στιγμή.
πριν.
μάιρα μου! τι στιγμή.
κράτα την, δεν είναι άμμος. μένει ανεξίτηλα στο δέρμα.

σκαφιδιά-αθήνα 1-0.

καλημέρα!!!!!!!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ


υγ.άμα σου λέω..
και γω στην θάλασσα γαντζώθηκα ν'αναπνεύσω!

Ισμήνη Μπονάτσου/ Ismini Bonatsou είπε...

Αγαπημένο κιομ, δεν ξέρω που θέλεις να φτάσεις… αλλά μην βιάζεσαι
(χιλιοειπωμένο μεν, αλλά να την χαρείς αυτήν την διαδρομή)

Και να παίζεις και να μεγαλώνεις και να μικραίνεις πάλι.

Έχουμε πολλά ακόμα μπροστά μας.

Ηλιας....Just me! είπε...

Θα έρθω να +φωνήσω με την ισμήνη. Enjoy the ride, whatever that takes!!!! Χάνουμε τόσα πολλά όταν έχουμες τα μάτια μας μπροστά μόνο στην Ιθάκη μας! Σαν βγεις στο πηγαιμό για την ιθάκη έλεγε κάποιος σοφός που τα λόγια του είναι διαχρονικά.... Όπως και να 'εχει, καλά να περνάς και καλή σου εβδομάδα!

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Tαξίδια εντοπισμού ε;

Απόλαυσέ τα φιλενάδα.
Όσο κρατούν.

"Καλά μπάρκα" σου ευχομαι

maira είπε...

@maya μου, maya μου, θαλασσινή

Όπως τα λες... η θάλασσα μας.
Κι η θάλασσα μου στη Σκαφιδιά έτσι.
Από το μονοκατοικημένο θεωρείο μου
αυτή τη στιγμή την θαυμάζω για τον τρόπο
που σιγά-σιγά γαληνεύει πάλι.
Απρόβλεπτα ανάστατη κατάπινε τις προηγούμενες μέρες ...μεσίστιες αγάπες .
Αλλά πως θα ήταν θάλασσα, χωρίς ναυάγια, ε;;
Ποτέ δεν την φοβήθηκα τη θάλασσα μου.
Τι να φοβηθώ;;;
Τον εαυτό μου μόνο φοβάμαι.
Αφού και με το ελάχιστο
του ίδιου μου του σάλιου...ξέρω και πνίγομαι .

Μόλις αποφάσισα πως έχεις δίκαιο, πολύχρωμή μου
1-0 το σκορ.
Μετατοπίζομαι... στην πλευρά του νικητή , λοιπόν
και σου στέλνω πολλά πολλά φιλιά
Χχχχχχχχχχχχχχχχχχ.....
Περιμένω το περιστέρι

maira είπε...

@ Ισμήνη Μπονάτσου
Hey you...Ναι, εσύ... με τη θάλασσα στα μάτια.
Την παιδική μου την χαρά εγώ δεν την εγκαταλείπω. Υπόσχεση!!!
Τα είπαμε κι από κοντά.
Φυγο-κεντραρισμένες
δυνάμεις
επι
στροφής
είναι η αιτία του εκτροχιασμού.
Εν- τροχιά ξανά
και με εκτοπισμένους τους φόβους... εντοπίζομαι.
Με βλέπεις;;;
Με τα δάχτυλα τυλιγμένα στο τιμόνι και τον έρωτα γύρω απ το λαιμό μου
αρχίζω κι επεκτείνομαι ξανά.
Υπέροχο Κιομ !!!!
Φυσικά κι έχουμε πολλές εκκρεμότητες. Ξεκινάμε από Πορτογαλία είπαμε;;;

Σ ευχαριστώ για όλα...και για τις μπουρδίτσες , ξέρεις εσύ !!!! :)))))

maira είπε...

@ηλίας just me

Μ αρέσουν τα ταξίδια... αφού το έχεις καταλάβει.
Με βρίσκεις να σκάβω αυτόν τον καιρό στα βαθύτερα δυνατόν κατάβαθά μου
με το φακουδάκι της όσης μικρής μου γνώσης
να ψάχνω κάποια από τα καταχωνιασμένα κι αφημένα "μισά" μου
για να μπορέσω να προχωρήσω.

Στις πράξεις αγάπης, βλέπεις
τα μισά δεν φτάνουν.
Στους νέους κι απάτητους ακόμα τόπους μου
θέλω ολόκληρη να προχωρήσω .
Εκεί να φτάνω... και να φτάσω θέλω.
Ευχαριστώ για τα λόγια σου, Ηλία μου και σε φιλώ .

maira είπε...

@ Αγαπημένε φίλε... και συνάδελφε !
Που να στα λέω...!!!!!
Εντοπίζομαι για λίγο ...
να απολαύσω για όσο ...
όλα όσα δεν έχουν σχέση με την ‘’διάθεση του ΠΥΣΔΕ’’
αλλά με την δική μου.
Καταλαβαίνεις.... :)))))

Ηλιας....Just me! είπε...

Με βρίσκεις να σκάβω αυτόν τον καιρό στα βαθύτερα δυνατόν κατάβαθά μου
με το φακουδάκι της όσης μικρής μου γνώσης
να ψάχνω κάποια από τα καταχωνιασμένα κι αφημένα "μισά" μου
για να μπορέσω να προχωρήσω.


Mε τρελανες.... Οι δικη μου σκέψη έχει ως εξής... Αφήνουμε ένα κομμάτι τηw καρδιάς μας σε μέρη που πήγαμε και αγαπήσαμε... Κάποια στιγμή δεν θα΄εχουμε άλλη καρδιά να δώσουμε... τότε θα πρέπει να βρούμε μια αλλη καρδιά να συνεχίσουμε τα ταξίδια μας και μαζί της να επιστρέψουμε και να μαζέψουμε τα κομμάτια της καρδιάς που αφήσαμε πίσω, αφήνοντας ένα άλλο κομμάτι, αυτή τη φορά πιο μεγάλο καθώς αυτό θα μοιράζεται ανάμεσα στη τη δική σου και την άλλη καρδια.... It's a wonderful way to keep up the journey, isn't it? :)

Stardustia είπε...

εντοπίζεσαι, λες...
μα το ωραίο με τη θάλασσα είναι ότι πάντοτε λίγο λίγο μας αλλάζει το στίγμα που βρισκόμαστε,
όπως το πρόωπό μας που αργά αργά αποκτά στολίδια της ηλικίας και της πείρας, έτσι και η στεριά, πού μόνο τόσο στέρεη δεν είναι όσο φαντάζεται, πάντοτε θα αλλάζει,
η ξηρά πάντοτε μέσα από το υγρό σοιχείο θα μπορεί να αναπνέει...

μου έλειψε η θάλασσα τελευταία,
ευτυχής στα αλήθεια όποιος μπορεί να την αισθάνεται δίπλα του, ακοίμητο θηρίο...

maira είπε...

@ηλίας just me

Ολόκαρδα...

Μαζί !

Μα ζεί κανείς μόνος;;;;

Δίχως... μεταμοσχεύσεις, Ηλία μου.

maira είπε...

@Stardustia

ευτυχής...
πως τα λόγια σου όμορφα πάντα... μετατοπίζουν τη σκέψη μου
για να πλάσουν μια νέα...ομορφότερη.

Ευτυχής στα αλήθεια...

Υ.Γ.
Το έριξα το βοτσαλάκι που μου ζήτησες. Μαζί με χίλιες ευχές!!!!