Δέντρο μου φάνηκε στην αρχή. Κολύμπησα με όλες μου τις δυνάμεις. Όσο πλησίαζα το δέντρο γινόταν ένα μικρό κλωνάρι στην όχθη. Στερεωμένο πρόχειρα στο χώμα κι αδύναμο να με κρατήσει. Δεν άντεξα, δεν άντεξε…δεν θυμάμαι. Στροβιλίστηκα σε υδρόγειους ουρανούς και ρίγη και…..τσακίστηκα…..!
Ο ιδιοκτήτης του Bar μου πρότεινε να πάω κατευθείαν στο νοσοκομείο. Προτίμησα να αφεθώ λίγο ακόμα στην ροή του Αλκοόλ. Θυμάμαι να παίζει ένα κομμάτι από τον καινούργιο δίσκο των radiohead που μου είχες χαρίσει. Πλήρωσα …και πήρα τα ρέστα μου. Αύριο θα καταθέσω…στο ταμιευτήριο του χρόνου μου νέους φόβους με ψηλότερο επιτόκιο.
Οι φίλοι με ανέβασαν στην όχθη. Σύρθηκα σε ασφαλές σημείο. Να έχω εποπτεία. Στο μεσοδιάστημα. Ως το πρωί είχε πέσει σύρμα κι όλες οι παλιές πληγές συγκεντρώθηκαν στο ίδιο σημείο. Έτσι κάνουν οι πληγές. Είχα σπάσει. Νοσοκομείο στα επείγοντα. Κάταγμα σκαφοειδούς οστού η γνωμάτευση των γιατρών. Στο γύψο. Ρίχνω άγκυρα, κατεβαίνω από το σπασμένο σκαφοειδές μου στην όχθη ξανά…ακίνητη. Στην ασφάλεια του μεσοδιαστήματος , στο χρόνο του ΄΄λίγου΄΄ ….να παρατηρώ ότι πήρε κι ότι θα φέρει το ποτάμι. Στο γύψο για έξι βδομάδες.
Σήμερα επιτέλους τον βγάλανε. Όλα περνάνε. Έρχονται και φεύγουν. Το χέρι αδύναμο μα ελεύθερο πια. Για δεκαπέντε μέρες θα πρέπει να κάνω τρεις φορές την ημέρα ασκήσεις…..να δυναμώσει. Κρατώ…..την ελευθερία κι εγκαταλείπω την όχθη. Η ζωή είναι ωραία …κυλά σαν ποτάμι. Θα μπω... θα αφεθώ. Στη ροή…στη ροή θα αφεθώ…στο χρόνου του ΄΄όλου΄΄…..στη στιγμή! Εκεί παρούσα.
Ο ιδιοκτήτης του Bar μου πρότεινε να πάω κατευθείαν στο νοσοκομείο. Προτίμησα να αφεθώ λίγο ακόμα στην ροή του Αλκοόλ. Θυμάμαι να παίζει ένα κομμάτι από τον καινούργιο δίσκο των radiohead που μου είχες χαρίσει. Πλήρωσα …και πήρα τα ρέστα μου. Αύριο θα καταθέσω…στο ταμιευτήριο του χρόνου μου νέους φόβους με ψηλότερο επιτόκιο.
Οι φίλοι με ανέβασαν στην όχθη. Σύρθηκα σε ασφαλές σημείο. Να έχω εποπτεία. Στο μεσοδιάστημα. Ως το πρωί είχε πέσει σύρμα κι όλες οι παλιές πληγές συγκεντρώθηκαν στο ίδιο σημείο. Έτσι κάνουν οι πληγές. Είχα σπάσει. Νοσοκομείο στα επείγοντα. Κάταγμα σκαφοειδούς οστού η γνωμάτευση των γιατρών. Στο γύψο. Ρίχνω άγκυρα, κατεβαίνω από το σπασμένο σκαφοειδές μου στην όχθη ξανά…ακίνητη. Στην ασφάλεια του μεσοδιαστήματος , στο χρόνο του ΄΄λίγου΄΄ ….να παρατηρώ ότι πήρε κι ότι θα φέρει το ποτάμι. Στο γύψο για έξι βδομάδες.
Σήμερα επιτέλους τον βγάλανε. Όλα περνάνε. Έρχονται και φεύγουν. Το χέρι αδύναμο μα ελεύθερο πια. Για δεκαπέντε μέρες θα πρέπει να κάνω τρεις φορές την ημέρα ασκήσεις…..να δυναμώσει. Κρατώ…..την ελευθερία κι εγκαταλείπω την όχθη. Η ζωή είναι ωραία …κυλά σαν ποτάμι. Θα μπω... θα αφεθώ. Στη ροή…στη ροή θα αφεθώ…στο χρόνου του ΄΄όλου΄΄…..στη στιγμή! Εκεί παρούσα.
Βουτάω στο νερό. Το κέντρο μου απλώνει κύκλο. Ο παλιός έκλεισε.....μηδενίζω. Ανοίγω…. καινούργιο…έτοιμο να υποδεχτεί έναν άλλον……..κρίκοι ενωμένοι…….φοράω τη σκέψη μου αυτή βραχιόλι... στη θέση που λίγο πριν ήταν ο γύψος. Ετοιμάζομαι για σένα.....αφήνομαι στη ροή..........
8 σχόλια:
Περαστικαααααά!
Σε κάποια παλιά ασπρόμαυρη ταινία του Μαξ Οφίλς άκουσα την πρωταγωνίστρια να λέει πως οι άνθρωποι έχουν δύο φορές γενέθλια. Μια την μέρα που γεννιούνται και μια όταν συνειδητοποιούν ποιοι είναι. Ακόμα είναι νωρίς για τα δεύτερα γενέθλια. Δεν είμαι σίγουρη αν θα τα γιορτάσω ποτέ. Είμαι σίγουρη για ένα πράγμα όμως και αυτό είναι πως τα πράγματα έρχονται πάντα στην ώρα τους. Ακόμα και οι επαναστάσεις. Έξω και μέσα μας.
Εφόσον είσαι ελεύθερη πλεόν δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Οι παλιοί πόνοι θα χάσουν και πάλι τον δρόμο τους και θα απλωθούν σε όλο σου το κορμί, προσφέροντας σου μια ανεπαίσθητη κούραση στο τέλος της ημέρας. Ο σκαφοειδής σου θα γίνει και αυτός μια παλιά πληγή. Και όσες άνοιξαν θα κλείσουν όπως γίνεται πάντα αιώνες τώρα... Αλίμονο για τις πληγές της ψυχής που ανοίγουν και δεν κλείνουν μόνο με γύψο. Κωνιάματα τέτοιου είδους, μόνο κακό μπορούν να σου κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Όπως και να έχει περαστικά σου!
Υ.Γ. Τα κολάζ είναι δικά σου; Είναι καταπληκτικά...
@bosko:
Και περαστικοί…οι άνθρωποι…
Έρχονται και φεύγουν
Συνοδοιπόροι μας για όσο…
Δεν πρόσεξα στα σταυρο-δρόμια …!
Δεν ήξερα ότι αρέσει στους σταυρούς
να σηκώνονται
να καρφώνονται στην πλάτη σου
για να τους κουβαλήσεις.
Απ το ποτάμι τώρα
Στη ροή……
@candyblue:
Remake….ταινίας.
Έγχρωμη,2008
Η πρωταγωνίστρια λέει πως οι άνθρωποι έχουν πολλές φορές γενέθλια Πολλές γεννήσεις και αντίστοιχους θανάτους.
Κάθε μέρα γιορτή. Κι οι θάνατοι εκεί κρυμμένοι πίσω απ το ΄στόρι΄.
Δεν ξέρω να με κρατήσω για πάντα.
Προσπάθησα κι έσπασα.
Σ’ αυτό το γενέθλιο πάρτι που λες, θα απουσιάζω μάλλον.
Σκηνές απ΄ την ταινία:
- Τι ώρα είναι; ρωτά εκείνη
* Ώρα Καλή !!! απαντάει και της κλείνει το μάτι
- Καλώς όρισε, ψιθύρισε χαμογελώντας.
Έξω και μέσα μας.
Κάθε στιγμή.
Στη ροή…
@ηλίας…just me!
Καλώς ήρθες στο μπλοκοσπιτάκι μου
Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου.
Ναι, είναι δικά μου.
Σήκωσα τα κουπιά
έλυσα τα πανιά
σταύρωσα τα χέρια μου
τα΄ βαλα προσκέφαλο
κι ονειρεύομαι….
Δεν ξέρω πόσο ελεύθερη είμαι
αφού ακόμα ονειρεύομαι
Δεν ξέρω που με πάει το σκαφοειδές μου
Αλλά αφήνομαι…
Ο πόνος κατοικεί μόνιμα στο φόβο.
Εγώ μετακόμισα… στο σκάφος μου…
Στη ροή…
Leidenschaft
Leid, das das Leben schreibt.
Ich verabscheue euch Gelehrten,
die ihr über das Leben redet und nicht wisst worüber ihr redet.
Ihr seid wie Papageien,
die ihr über Schriften redet die eure Leidensgenossen schreiben
und gleichzeitig tretet ihr sie mit Füßen, verurteilt sie.
Ihr die ihr wohl behütet in euren Kreisen lebt und nichts wisst über das Leid.
Weil ihr es nie erfahren habt.
Ihr lest Bücher darüber und lacht und diskutiert in eurem Kreise.
Ihr denkt ihr wisst.
Doch ich sage euch, die Menschen, die nicht schreiben und lesen können,
sind viel dichter dran an der Philosophie und am Leben,
als ihr je sein werdet.
All diese großen Geister haben vom Leid geschmeckt und es erfahren
und zu jener Lebzeiten wurden Sie verachtet mit euren Blicken und Vorurteilen.
Ihr habt nichts verstanden.
Ihr schwebt irgendwo dort oben jenseits von Gut und Böse.
Und wenn jemand von euch versucht sich herabzugeben zum wahren Leben,
wird er verurteilt mit euren Blicken und Vorurteilen.
Wenige halten dem Stand und viele gehen daran zugrunde.
Doch diese Leiden ist deren Leidenschaft und diese gibt ihnen das Gefühl der Erfüllung.
Der Antrieb eines jeden großen Geistes ist die Erfüllung, die Leidenschaft.
Und doch seid ihr die, die gebraucht werden.
weil ihr das Leid erweckt mit euren Gelächter, mit euren Sektgläsern in der Hand und eurer Verlogenheit.
Ihr schmeichelt den Dichtern
und drehen sie euch dann den Rücken zu, spuckt ihr auf sie.
Ihr spuckt auf das wovon sie schreiben, weil ihr es im wahren Leben nicht erkennt.
Das Leben, das Leid ist für euch eine Theorie, geschrieben in Büchern
und das wovon die Bücher schreiben auf das spuckt ihr und ihr lästert darüber
und damit verkennt ihr es.
Das Leben wovon die Bücher schreiben, kennt ihr es?
Ihr wisst nur eure Leiber euer Fleisch zu vereinigen, doch von Leidenschaft weit entfernt.
Ihr wollt euer Leben leben nach Gesetzen der Wissenschaft,
doch ihr kennt das Leen nicht. Ihr habt es nicht geschmeckt in eurer behüteten Welt.
Und so verurteilt ihr auch mich, der in der Scheiße geboren ist.
Mich und meine Sippschaft, mit euren Witzen über die Unterschicht.
Doch ihr habt keine Erkenntniss, trotz eurem gehäuften Wissen.
Ihr kennt das Leben nicht.
Ihr teilt die Macht unter euch und wir tuen euch leid.
Leid, Ha! Das ich nicht lache.
Ihr kennt das Leid nicht und somit nicht das Leben.
Das einzige was euch interessiert ist der...
und das Fleisch zwischen euren Gliedern.
Ihr fürchtet auch keinen Gott. Ihr macht euch selbst zu Göttern.
Ihr denkt ihr habt all das Wissen und schwebt über den Dingen.
Ach ihr armen Kreaturen ihr tut mir leid.
Doch was bringt es mir diese Zeilen zu schreiben. Sie werden nur mit euren Füßen getreten und zur Seite gelegt. Und euer Gelächter wird weiter gehen.
Und wieder habt ihr es nicht erkannt.
All die Bücher, Werke, Lieder wurden vom Leben geschriebenund ihr kennt es nicht, sondern ihr spuckt auf es von eurem hohen Ross.
Ich versuche euch zu vergeben, denn ihr wisst nicht über euer handeln.
Sind die Menschen mit all ihren Grausamkeiten liebenswert und somit auch ihr?
Schlummert nicht in allen Menschen ein Kind, das einfach spielen will?
Doch unser, euer Stolz und Egoismus erstickt das Kind in uns und somit das wahre Leben, den Sinn unserer Existenz.
Lasst uns doch wieder Kinder sein, ohne Gut und Böse, ohne scwarz und weiß.
Wo alles möglich ist, es keine Vernunft und keine Wissenschaft gibt.
Denn diese Tugend bringt letzlich auch die Wissenschaft weiter.
Denn alles was in unserer Vorstellungskraft existiert, ist reel.
Und somit können wir alles überwinden, unsere Grenzen überschreiten.
Nun bin ich müde und ich freue mich in eine Welt zu entfliehen in der ich fliege und die Menschen doch auf den Boden der Tatsachen sind und erkannt haben worauf es ankommt.
Welch ein Sonnenschein kam in meinen dunklen Winter !!!!
Vielen Dank Dimi
Wann du auch immer Lust hast
bist du herzlich Willkommen in meinem Bloghäuschen.
Αντίστροφο- Αντίρροπο
Νε: Για πρώτη φορά ήρθαν ανάποδα τα πράγματα
Κάθε φορά ξεκινούσε με ένα βαρέλι
Ήταν αυτό που κολυμπούσες όταν ήσουνα μωρό
Αυτή τη φοράόμως ξεκίνησες μενα μικρό μπουκαλάκι
Μισογεμάτο με νερό της θάλασσας
Και κάτι ανάγλυφες πέτρες που χα μαζέψει σε εκείνη την προκυμαία
Πως πίστεψες ότι θα το ξέχναγα
Κάκτος του Βορρά: Αμφέβαλλα, πίστευα ότι κάθε θνητό πονάει
Θα σε πονούσε και σένα τόσο πολυ
Και θα ήταν πιο σημαντικό απ΄την υπόσχεσή σου
Εσύ όμως με ξεπέρασες
Νε: ¨Αλλαξε το βλέμμα σου
Το βλέμμα όμως της έκπληξης και το σχόλιό σου είναι αυτάπου μένουν τελικά
Έβγαλες το μπουκαλάκι με το νερό της θάλασσας,
Τα έξι αλμυροβουτηγμένα βότσαλα και το πετρομένο κοχύλι από το σάκκο σου
Ήταν μια υπόσχεση φιλίας
@ma +ne
Ποιος/Ποια είσαι ma +ne ?
Μα, ναι!
Εσύ θα είσαι !
Αφού πάλι με συν-κίνησες
Και γέμισε το πρόσωπό μου
αλμύρα
χαράς
αντίστροφα- αντίρροπα
Και βέβαια εσύ είσαι.
Και πόσο σ΄ ευχαριστώ !!!
Δημοσίευση σχολίου