"ALONE"... with LOLEK

(...)

Lolek, δίχως Βolek κι επιπλέον «Alone» όπως επέλεξε να ονομάσει και το πρώτο δισκογραφικό του ταξίδι, μελ-οδεύοντας είτε «Alone with Lucy» είτε «... to the beach alone» εν μέσω άλλων μοναχικών σταθμών, μιας διαδρομής που παρότι είναι γεμάτη εκλεκτικές συγγένειες κι αναφορές μεταξύ Leonard Cohen , Nick Cave αλλά και ήχων βαλκάνιων, αναδεικνύουν όμως μοναδικά έναν λιτό και πικρό λυρισμό που απορρέει από τη δική του αλήθεια. Λόγος λιτός και σκέψη περιεκτική. Αυτήν τη συνέπεια συναντήσαμε συνομιλώντας με τον Γιάννη Αναγνωστάτο (Lolek).

1. «Alone», λοιπόν. Πόσο απαραίτητη θεωρείτε την μοναχικότητα για έναν δημιουργό και πόση μοναχικότητα εμπεριέχει τελικά η συμπόρευση με κάποιον άλλον ώστε να είναι δημιουργική;

Η μοναχικότητα από μόνη της δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Το ζητούμενο είναι να βρεις αυτό που έχεις μέσα σου και να το εκφράσεις με τον δικό σου τρόπο. Ο 'δρόμος' που διαλέγεις την εκάστοτε περίοδο πρέπει να εξυπηρετεί αποκλειστικά τον σκοπό αυτό. Στην περίπτωση της συμπόρευσης με κάποιον άλλον εμφανίζεται ο παράγοντας εγωισμός και αυτόματα γίνεται το επίκεντρο. Η προσπάθεια για να ελέγχεις τον εγωισμό σου είναι σίγουρα δημιουργική διαδικασία.

2. Έχετε δηλώσει ότι δεν θεωρείτε τον εαυτό σας καλλιτέχνη και ότι ο λόγος που γράφετε και παίζετε μουσική είναι γιατί ευτυχώς δεν θεωρείτε τον εαυτό σας καλλιτέχνη. Αλήθεια, πώς αυτοπροσδιορίζεστε και τι σημαίνει για σας «καλλιτέχνης»;

Με ενοχλούν οι άνθρωποι που επαναπαύονται στον 'τίτλο' τους ή στην ιδιότητά τους. Πολύ περισσότερο με ενοχλούν αυτοί που αρέσκονται στην ιδέα ότι είναι 'καλλιτέχνες' και το προβάλουν για να υποδηλώσουν την διαφορετικότητα τους έναντι των υπόλοιπων. Δυστυχώς η λέξη έχει απαξιωθεί και χρησιμοποιείται με χαρακτηριστική ευκολία. Για μένα ο χαρακτηρισμός 'καλλιτέχνης' συνεπάγεται έναν ‘πολεμιστή’ ο οποίος διαθέτει ταλέντο και αισθητικά κριτήρια, εκφράζεται επειδή το έχει ανάγκη, δεν επαναπαύεται στις ευκολίες του και είναι διατεθειμένος να 'βουτάει' ψυχικά.

3. Τη δουλειά σας τη χαρακτηρίζουν οι απλές, λιτές φόρμες τόσο στο στίχο όσο και στη μελωδία. Πόσο είναι αυτό αποτέλεσμα αυθόρμητης γραφής και πόσο μεθοδικής προσέγγισης βασισμένης σε «γνώση»;

Συνθετικά ο δίσκος είναι αποτέλεσμα αυθόρμητης γραφής. Ενορχηστρωτικά είναι συνδυασμός των δύο.

4. Πιστεύετε ότι ο λόγος που χρησιμοποιείτε αγγλικό στίχο είναι γιατί «αρκεί» για να εκφράσετε το βαθύτερo, προσωπικό σας λόγο και να τον επικοινωνήσετε στο ελληνικό κοινό; Ή μήπως «Δεν αρκεί»..σύμφωνα με τον τίτλο του ακυκλοφόρητου με ελληνικούς στίχους τραγουδιού σας που είχαμε την τιμή να μας εμπιστευτείτε κατ ιδίαν;

Ο αγγλικός στίχος χρησιμοποιήθηκε από μεγάλο σεβασμό απέναντι στην ελληνική γλώσσα. Δεν αισθάνομαι έτοιμος να γράψω στα ελληνικά αν κι έχω κάνει μια πρώτη προσπάθεια. Από την άλλη θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον η χρήση της αγγλικής από ανθρώπους που δεν είναι για αυτούς η μητρική τους γλώσσα.

5. Στο πρώτο κατά σειρά κομμάτι του δίσκου ζητάτε εναγωνίως χρόνο. Ο χρόνος τελικά μετριέται στα δικά μας δάχτυλα ή είναι στο χέρι κάποιου « Άλλου»;

Μονάχα ο χρόνος που ανήκει στο παρελθόν μπορεί να μετρηθεί στα δικά μας δάχτυλα. Κάθε καινούρια στιγμή δεν είναι κάτι δεδομένο και είναι στο χέρι κάποιου « Άλλου». Μόνο το όνειρο μπορεί να καταρρίψει κάθε είδους όριο.

6. Γνωρίζω την αδυναμία σας στο ...ρυζόγαλο. Κι αν δεν με απατά η παρατηρητικότητα μου η φωτογράφιση για το δίσκο από τον Έκτορα Δημησιάνο έγινε σε μαγαζί φημισμένο για τα ρυζόγαλά του. Πως εξηγείται όμως ο καφές στο τραπέζι; Αυτό δηλώνει μια ανατροπή ή κάποιον μικρό και αναπόφευκτο «συμβιβασμό»;

Ο ελληνικός καφές εξυπηρετούσε την ιδέα της συγκεκριμένης φωτογραφίας. Το ρυζόγαλο δυστυχώς δεν μπήκε στις φωτογραφίες και θεωρώ ότι ήταν ο μόνος συμβιβασμός που έκανα στη δημιουργία του δίσκου.

7. Καλή συνέχεια στο ταξίδι σας, λοιπόν. Αλήθεια όμως, τι έχετε βάλει στις αποσκευές σας ώστε να αντιμετωπίσετε το μονοπρόσωπο συγκεντρωτισμό που παρατηρείται σήμερα στην ελληνική βιομηχανία κουλτούρας και σε ποιόν επόμενο σταθμό θα σας συναντήσουμε ;

Δεν έχω μαζί μου αποσκευές. Είμαι μόνο με την αλλαξιά που φοράω. Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή θέλω να είμαι σε θέση να κατέβω και να φύγω. Αδιαφορώ για το αν θα είμαι στα λουξ βαγόνια του 'τρένου'(έστω ότι είναι το μέσο στην προκειμένη περίπτωση) . Κάθε σταθμός έχει τα δικά του οπότε δεν είμαι σίγουρος(...)

Μάιρα Λιούγκου ( maira del mar )

εφημερίδα “ΕΠΟΧΗ”

06.09.09

Επίσης

ο Lolek στο ντιβάνι των Ασμάτων και Μιασμάτων

http://bosko-hippydippy.blogspot.com/2009/09/bosko-lolek-alone.html

με δισκαναναλυτές τη Λένα Πλάτωνος και τον bosko